Nordskot Brygge 2017

Hier begint het reisverslag van onze vistrip naar Nordskot Brygge. Het is de 2^e keer dat we naar deze bestemming afreizen. In 2015 waren we hier voor het eerst. Noodgedwongen omdat we te laat waren met het boeken voor Polar Cirkel. Toen vingen we voor het eerst, in 7 jaar vissen in Noorwegen, onze eerste heilbotten (5 stuks in totaal). Dat moest dit jaar verbeterd worden dus de verwachtingen waren hoog. Hoewel mijn broer Jan en ik geen zeevissers zijn, zijn reizen we al 10 jaar naar Noorwegen om op zee te vissen. Noorwegen zit inmiddels echt in ons bloed. Op het moment van schrijven duurt het nog 42 week voor we weer naar het hoge noorden afreizen. Volgend jaar gaan we nog iets hoger n.l. Frovag Havfiske op het eiland Senja. Dit ligt net boven de Lofoten ruim 2800 km rijden i.p.v. 2532 naar Nordskot.

De laatste jaren boeken wij onze visreis, tot volle tevredenheid, bij Raffie en Linda van Cordes Travel. We bezoeken elk jaar hun stand op de HENGELSPORT- EN BOTENBEURS te Utrecht, en zijn natuurlijk aanwezig op de Cordes Traveldag te Sliedrecht. (03 Februari 2018) De laatste twee jaar als vrijwilliger om uitleg te geven over locaties waar wij gevist hebben.

Het is elk jaar weer de afweging of we nu toch eens gaan vliegen in plaats van het hele stuk met de auto te rijden. Nordskot is perfect aan te vliegen. Het laatste stuk van Bodo naar Nordskot doe je met de ferry, die je in 1,5 uur op de plek van bestemming brengt. De veerboot legt naast het complex aan, en ook de benzinepomp en winkel liggen op loopafstand dus een huurauto of transfer heb je niet nodig. Rijden met de auto kost veel meer tijd, maar omdat je zoveel meer spullen kunt meenemen kiezen wij tot nu toe steevast voor de auto.

Dag 1:
Vertrek zaterdag 10 juni om 01:19 uit Kropswolde. Het doel is de tot Sundsvall te rijden (1600 km). Hier hebben we een goed adres om te overnachten op Flasians camping met stuga voorzien van keuken en toilet. In Puttgarden aangekomen kunnen we geen open ticket kopen. Raar, vorig jaar kon het wel, terwijl het jaar daarvoor weer niet. Dus dan maar een enkeltje. Ook het inschepen in Helsingør verloop voorspoedig waardoor we na paspoortcontrole om 09:25 uur in Zweden zijn aangekomen. Nu volgt een lange tocht via het zuiden van Zweden richting Sundsvall. Vlak voor Sundsvall staan een heleboel flitspalen. Wel netjes met een bord aangegeven. We arriveren net na 19:00 uur op de camping die tot 21:00 uur open blijkt te zijn.

Dag 2:
Nog 10:29 uur rijden naar Nordskot. In één dag zou kunnen, maar wij kiezen er voor om vlak voor de Noorse grens nog een overnachting te nemen. Dat betekent dat we rustig aan kunnen doen. We hebben de hele dag om 650 km af te leggen.. De natuur begint hier afwisselender te worden met veel bos en dan weer een meertje of stukken landbouwgrond. Hier zien we ook de eerste kraanvogels. Vlak daarna de eerste (en enige?) Eland die zich op het laatste moment bedenkt, en besluit de weg toch maar niet over te steken. Drie kwartier later, vlak voor Hälla, zien we de eerste rendieren de weg oversteken. We arriveren net voor 16:00 uur bij Sandvikens Fjällgård zo’n 24 kilometer voor de Noorse grens. Het is lang koud geweest dit jaar. Er ligt nog kruiend ijs in het meer dat op ruim 500 meter boven de zeespiegel ligt. Er ligt een kop van een eland in het water. Waarschijnlijk om het vlees er af te halen.

Dag 3:
We hoeven maar 287 kilometer naar Nordskot te rijden. Volgens de navigatie 4 uur en 20 minuten reistijd. Hou er rekening mee dat de gemiddelde snelheid in Noorwegen een stuk lager ligt. Vooral het laatste stuk na de Steigen tunnel van 8 km schiet niet erg op. Bij aankomst in Nordskot Brygge worden we wegwijs gemaakt door John. We hoeven verder geen uitleg over de te varen route aangezien we hier al eerder zijn geweest. Wat opvalt is dat het vuurtorentje plaats heeft gemaakt voor een paar boeien. Dit heeft alles te maken met het uitdiepen van de vaargeul. Dan is het hengels klaar maken en de zee op. We vertrekken pas om 16:00 uur richting Breidsundet waar we tot 24:00 uur vissen. Het weer is goed met veel zon, wel aardig wat wind. De vangsten zijn goed met als 4^e vis een heilbot van 93 cm 7.8 kg en de grootste kabeljauw van 98,5 cm.

Dag 4:
We doen het rustig aan vandaag. Na drie dagen reizen en de winkel, benzinepomp die pas om 10:00 uur open gaat vinden we het niet nodig eerder te vertrekken. We vangen goed vlak bij Oddskjæran. Veel kabeljauw maar met een lengte van maximaal 90 cm niet die exemplaren waar we op gerekend hebben. Bij Brokskjæret proberen we voor het eerst onze dood aas montage met dobber uit. Ik had vrijwel gelijk een aanbeet die ik helaas niet kond cashen. Niet veel later had Jan dezelfde ervaring. Het systeem, waarvan we beide een andere variant gebruiken, werkt uitstekend. De montage van de dode koolvis behoeft echter nog wel de nodige aandacht. Misschien nog langer wachten met aanslaan, of een kleinere koolvis gebruiken? Helaas slaat het weer om. Van vissen in de polo naar vol in het overlevingspak met muts op. Door de mist werd het ook nog eens erg nat. Om 21:00 uur was de dag voor ons ten einde.

Dag 5:
Tegen 9:30 vertrokken. Eerst maar weer proberen bij Oddskjæran, waar we net als gisteren leuke kabeljauw vangen waarvan de meeste rond de 70 cm met een paar uitschieters naar de 90cm. Er komt steeds meer wind opzetten en besluiten op de terugweg nog enkele onderwaterbergjes te proberen. Dat leverde wel vis op maar niet de formaten waar we naar op zoek zijn. De wind trekt nog verder aan. Vanwege de richting is er vrijwel geen beschut plekje te vinden. Dan maar zo dicht mogelijk achter een eilandje varen en de drift zak over boord. Tijdens de 2^e drift heeft Jan beet ter hoogte van Store Gåsøya. Hij heeft zijn hengel neergelegd om een sjekkie te draaien. Ik zie zijn hengeltop bewegen en roep naar hem “je hebt beet”. Na het aanslaan merkt hij gelijk dat dit geen kleine kabeljauw is maar een heilbot van formaat moet zijn. Of was het de bodem? Nee dat ook niet. Een kabel of krabbenfuik? Van heilbot zijn we gewend dat ze een run nemen nadat ze gehaakt zijn. Dit beest totaal niet. Het bleef maar op dezelfde diepte (bodem) en leek zich mee te laten slepen.

Al driftend kwamen we wel erg dicht bij wat rotsen. Wat volgde was, een spannende periode van achteruit varen tegen de wind en golven in, waarbij het meerdere keren gebeurde dat het snoer onder de boot door zat zodat we de boot weer moesten draaien. Gelukkig bleek de heilbot alles goed te vinden zolang hij maar niet naar boven hoefde en hij over de bodem meegesleept kon worden. Na bijna 1,5 uur druk houden zat Jan er helemaal doorheen. Hij was bereid de hengel (tijdelijk) over te geven. Dit is een heikel punt want wat als …. het snoer knapt, de hengel barst of de haak losschiet? Kortom wat als ik de vis verspeelde?

Dat was dan niet anders. We waren op een punt aangekomen dat het buigen of barsten was. Zo konden we niet nog eens 1,5 uur doorgaan. Dus de slip nog verder dichtgedraaid (blijkbaar kon dat nog ietsje) en met een tot in het handvat gebogen Penn Lightpilk (80-120 gram) alle kracht gezet die ik in mij had. Een paar keer leek het alsof de vis naar boven kwam, om vervolgens die 2-3 meter terug te zwemmen en op de bodem te gaan liggen. Op het moment dat we beide overtuigd waren dat we deze vis nooit boven water zouden krijgen lukte het de vis naar boven te krijgen. Onze schrik was groot. Wat een bakbeest. Indien hij na het zien van de boot weer de diepte in zou duiken (wat heilbotten meestal doen) zou het wel eens afgelopen kunnen zijn. Tot onze verbazing lukte het, na vele mislukte pogingen,  de haak met touw in de onderkaak te plaatsen. Nu was de kans op ontsnappen een stuk kleiner. Wat nu? Zo’n vis kun  en wil je niet in de boot hijsen. Sommige mensen slepen de vis naast de boot mee naar de haven om daar naast het dode dier op de foto te kunnen.

Dat is niets voor ons. We zijn dan wel echte fanatieke vissers, maar 95% van onze gevangen vis is catch & Release. Na veel gespartel en kunst en vliegwerk lukte het een touw rond de staart te leggen en de vis langszij te krijgen. Na 2x meten kwamen we op 2.20 m. waar de heilbottabel 146 kg aangeeft. Dit is een record die waarschijnlijk nooit door een van ons beide wordt verbeterd. Vervolgens snel een paar foto’s maken en de vis de vrijheid gunnen. Het eten van zo’n oude vis (60 jaar?) boven de 100 kg wordt sowieso afgeraden te eten vanwege het hoge gehalte aan Pcb’s.  We hebben ook een mooi filmpje gemaakt van de dril zie >>hier<<.

Dag 6:
Bah regen en wind. Eerst maar ontbijten en koffie voor onderweg zetten. We moeten toch tanken en de winkel is pas om 10:00 open. In onze beleving gebruikt de motor meer dan in 2015 dus nemen voor de zekerheid een 3^e tank van 25 liter mee. Vanwege de wind zoveel mogelijk in de buurt van de eilandjes gebleven. De vangsten waren niet best. Ondanks de driftzak ging het nog veel te snel. Zelfs met Cutbait Hering van Savage Gear en Storm Wildeye Giant Jigging Shad viste je veel te ver achter de boot. De enige optie was een zware pilker gebruiken. Kortom niet onze manier van vissen.

Dag 7:
Vanmorgen vroeg vertrokken richting Kviksøya waar het lukte kleine koolvisjes te vangen. Vervolgens ons geluk geprobeerd op een ondiepte iets verder op. Hier was het meteen raak. Sandeel laten zakken op de bodem, twee slagen binnendraaien en wachten tot de aanbeet. Allemaal leuke kabeljauwen maar we wilden groter. Dus groter aas gebruiken. Dit hielp maar niet echt. (zie foto). Jan ving hier onze 3^e heilbot van 94cm en ruim 8kg. ’S Middags richting Store Jensøy gevaren waar het een herhaling van zetten was. Hier ving ik onze 4^e heilbot die 4x de diepte van 44m opzocht voor hij zich gewonnen gaf. Dit moest een beter exemplaar zijn. Zeker 130-140cm. Helaas L hij was maar 99 cm en 10,5 kg. Bij elke drift was de 1^e het beste, de tweede iets minder e.t.c. dus steeds verder afgezakt richting Indre Oddskallen waar we enorme aantallen kabeljauw vingen tussen de 70-90 cm. Ook de grootste tot nu toe van 106 cm en 10.5 kg. We hadden nog steeds geen grote koolvis gevangen. Dus geprobeerd op grotere diepte tot 100 meter. Op half water vingen we ze tot 70cm. Niet echt groot dus. Gezien de tijd 02:35 uur maar teruggevaren. Nu nog eten en vis fileren.

Dag 8:
Het is nog steeds droog, maar de voorspellingen zijn slecht. Vooral de wind speelt ons parten omdat hij steeds in het verlengde van de eilandjes waait. We proberen in het Skotsfjorden uit de wind te vissen. De wind stond immers haaks op deze bergen dus dat moest een stuk schelen. Helaas, ook hier stond veel te veel wind. Alleen heel dicht bij de rotsen zat je redelijk uit de wind. Vanwege de rotsblokken op de bodem en kans op schade zo dicht bij de rotsen zijn we verder het fjord in gevaren. Na diverse plekken geprobeerd te hebben lukte het ons helemaal achter in het fjord wat uit de wind koolvis en kabeljauwtjes te vangen. Allemaal klein spul. Dan maar naar huis.

Dag 9:
We nemen afscheid van onze Poolse buren, die redelijk Duits spraken. Zij hadden vorige week twee zalmen gevangen in het Skotsfjorden. Wij hadden ze gisteren wel gezien slepen met kunstaas, maar niet aan de aanwezigheid van zalm gedacht. Nu nog kleinere koolvis gevangen en met dood aas aan de dobbermontage. We kregen wel aanbeten, maar wisten deze niet te verzilveren. Dan maar eens zonder dobber proberen. Resultaat onze 5^e heilbot van 74 cm en een kabeljauw van 89cm. Verder leuke vissen gevangen aan ons favoriete kunstaas de sandeel. Naast de door ons het meest gebruikte lemon back blijkt de kleur pink ook erg in trek.

Dag 10:
Vandaag is er minder wind dan voorspeld en droog. Eenmaal op zee viel het toch tegen. Eerst maar op ons vaste plekje proberen. Dat leverde meteen weer de nodige vissen op. Omdat de wind steeds verder aantrok toch maar de beschutting van de eilandjes opzoek. Wat gezien de windrichting (parallel aan de eilandjes) erg lastig was. Uiteindelijk tussen Seingskjaeret en Nilsgrunnen precies in de stroom tussen beide eilandjes diverse leuke vissen gevangen. Wat vechten die vissen hier hard.

Dag 11:
Het is al weer de laatste dag. Dus maar niet te ver varen. Op slechts 15-20 minuten varen hadden we een ondiepte van 17 meter ontdekt waar het goed vangen was. Er stond weinig wind en we kwamen aan rond dood tij. Blijkbaar is dit een goed moment voor de heilbot. Hier vingen we onze 6^e, 7^e en 8^e heilbot. De kleinste 70 cm de andere twee 97cm en 105cm. Tegen 15:00 uur zijn we teruggevaren en relaxed alle vispullen schoonmaken en klaar zetten voor het vertrek van morgenvroeg. John had nog een trip met zijn rib naar de Lofoten. Wat een bakbeest met 2x 400pk. We hebben geen idee wat zo’n tripje kost, maar goedkoop zal het zeker niet zijn. Al helemaal niet voor ons Nederlanders. Helaas, het is weer voorbij. Ondanks de 9 dagen toch weer te kort. Nordskot is een prachtig gebied waar je enorm veel vis kunt vangen en ook heilbot. We willen hier zeker nog een keer naar toe. 2019?

Dag 12:
We vertrekken tegen 8:00 uur. Ondanks de wekker gezet te hebben om 6:00 uur kost het toch veel tijd de auto efficiënt in te pakken en het huisje acceptabel achter te laten. We nemen afscheid van de groep Nederlanders uit de buurt van Tiel die met het vliegtuig zijn aangekomen. Ze hebben geen heibothaak mee (voordeel van met de auto) en vonden de gaf in de boot niet acceptabel. In de zelfgemaakte koelbox van 4 cm dik polystyreen (piepschuim) blijft de vis en de 6kg Noorse garnalen goed bevroren. Als extra isolatie gebruiken we twee lagen reddingsdeken en vershoudfolie om alles luchtdicht af te sluiten. Zelfs na 3 dagen is de vis niet ontdooit. De reis gaat voorspoedig het is koud 8 graden maar droog. We hebben moeite met fit blijven en maken daarom met regelmaat een korte stop. Na Arjeplog komen we met regelmaat rendieren tegen. Zelfs midden op de weg. Vrachtwagens rijden stapvoets door, waardoor de rendieren als het ware aan de kant geduwd worden. Net na drieën zien we een eland rechts van de weg. We besluiten in Asele te overnachten. Het ’s nachts vissen eist nu toch zijn tol. Terwijl we daar afgelopen dagen geen last van hadden.

Bij aankomst om 16:36 uur blijkt het om de camping te gaan waar we op de heenweg van gezegd hebben daar nooit te gaan overnachten. We besluiten toch maar de gok te wagen. Het is maar een dooie boel met slechts enkele campinggasten en één ander huisje dat verhuurd is. Met een prijs van 495 SEK is de prijs alleszins redelijk. Huisje NR31 is van alle gemakken voorzien. Zelfs afwasmiddel en een vaatdoekje is aanwezig. Het interieur is goed onderhouden en schoon maar sterk gedateerd. Iets wat we wel vaker zien in Zweden.

Dag 13:
We vertrekken om 7:50 uur later dan gepland. We hebben niet echt een plan hoever we willen rijden. We zien wel hoe het gaat. Na een goede nachtrust voelen we ons een stuk fitter dan gisteren. Na Sollefteå nemen we weg 90 in plaats van de 87. Deze weg leidt ons via Kramfors en Ramvik. Ondanks dat dit een snelweg is, gaat hij dwars door beide stadjes (50KM) en is goed voorzien van flitspalen. Dit zorgt er voor dat we ons minder ontspannen voelen. In Stockholm komen we midden in de file die tot Södertälje duurt. Dit duurt ruim 2 uur. Daarna gaat het weer voorspoedig. Ook het weer zit mee. We overnachten in Värnamo. Deze camping is tot 22:00 uur open. We nemen ons voor volgend jaar een lijst te maken, met campings langs de route die tot laat open zijn.

Voor 550 SEK hebben we een huisje met twee stapelbedden, tafel met 4 stoelen en een koelkast. Douchen, koken en afwassen doe je in het hoofdgebouw. Alles is inclusief, dus geen geklungel met muntjes e.d. Zelfs keukenpapier en handdoekjes in de wasruimte zijn aanwezig. De hele camping is netjes opgeruimd en erg schoon. Om 10:28 uur schepen we in naar Helsingør. Op wat langzaam rijdend verkeer bij Kopenhagen na, verloopt de reis verder voorspoedig. Het inschepen in Rødby gaat minder vlot. We zien de veerboot net vetrekken, dus wachten op de volgende die, vanwege de harde wind, ook nog eens 10 minuten vertraging heeft. Ook bij Hamburg en Bremen staan we in de file. Op vrijdag door Duitsland is geen succes. Daar hebben we volgend jaar hopelijk geen last van. We verblijven een dag langer in Noorwegen, waardoor we op zaterdag door Duitsland rijden.

Uiteindelijk arriveren we om 20:23 uur moe maar voldaan thuis.

We willen Linda en Raffie bedanken voor het organiseren van een geweldige visreis en bedanken John voor het gebruik van zijn mooie accommodatie Nordskot. Tot ziens op de Cordes Traveldag waar wij weer aanwezig zijn om alle tips en trucs te vertellen over Nordskot Brygge.

Bert en Jan Dekens