Visreis naar IJsland Penn IJsland Festival
PENN IJSLAND FESTIVAL 2014
door Peter Posthumus
Het is september 2013 als ik bedenk, dat ik naar IJsland wil, om grote vissen te vangen. Op internet gezocht naar informatie en een geschikt reisbureau. Ik kwam al snel uit bij Cordes Travel. Bellen dus voor de mogelijkheden en hoe één en ander in zijn werk gaat, want het wordt mijn eerste grote visreis! Raffie neemt de telefoon op en ondanks het feit dat het avond is, hebben we toch een gesprek gehad van ruim een uur. Over IJsland, over mij en als het over mij gaat, uiteraard ook over het baarspeuteren, maar Raffie vertelt mij ook, dat IJsland in de week dat ik weg wil geen geschikte optie is. Allereerst omdat het de laatste week van het jaar is en de boten (vanwege het weer) het water uit gaan én omdat ik er dan alleen zit.
Even over nadenken en dan toch boeken voor het Penn IJsland Festival van juli 2014. Wat moeten we nog lang wachten voor we weg kunnen! Gelukkig zijn er tal van momenten om vast “op te warmen” voor de vakantie: informatieve mails die Cordes Travel verstuurt, een Cordes Travel Dag in Mijdrecht (met een mooie lezing van Pim Pos), inkopen van allerlei visbenodigdheden en de laatste week voor vertrek mails over het weer ter plaatse en de afsprakenlijsten voor wat betreft eten en plaats van samenkomst.
1 Juli 2014, het grote feest gaat nu echt beginnen! We worden al vroeg op Schiphol verwacht, waar zich al een paar reisgenoten hebben verzameld. Er komen er al snel meer. Ook Raffie en Linda zijn ter plaatse en zijn druk bezig om alles in goede banen te leiden. Toch nemen ze de tijd, om even met iedereen een praatje te maken. Wij, Peter en mijn vader Klaas, zijn gebracht door onze lieve moeder en vrouw Marja, die ons na het inchecken uitzwaait en veel plezier wenst. Voor we het weten zijn we onderweg naar IJsland; benieuwd naar wat ons daar te wachten staat. Gaan we die kabeljauw van een meter of meer vangen? Vangen we misschien wel een heilbot? En de zeewolf, gaan we die ook boven water zien?
In IJsland aangekomen blijkt bewaarheid te worden waar Raffie al over mailde: het is noodweer, zo erg dat de binnenlandse vlucht wordt geannuleerd en wij met de bus naar Sudavik gaan. Voor de één een mogelijkheid om wat bij te slapen, voor de ander een gelegenheid om wat van het prachtige landschap te zien. Zo immens groot! Onderweg stoppen we een aantal keren om te eten, de benen te strekken en om iets moois te bekijken. Zoals hier bij een warmwaterbron. Oh ja, het is hier 3uur ’s nachts; het blijft deze dagen gewoon licht in IJsland. Hoe bijzonder om mee te maken is dat?
Op de locatie aangekomen zijn Raffie en Linda druk met iedereen naar zijn huisje te brengen. Met hun huur auto worden, ondanks dat alles makkelijk lopend te doen is, de koffers rond gereden! Wat een service! Snel slapen en hopen dat morgen, in ieder geval het kleine fjord voor ons huisje bevaarbaar is, zodat we er met de boot op uit kunnen. Na een veel te kort nachtje, druppelt het slechte nieuws langzaam binnen: slecht weer gooit roet in het eten. Vandaag komen we helaas niet verder dan vissen in de haven. Eens in de zoveel jaar staat de wind recht het fjord in en dat is juist nu, nu wij hier zijn! Elke ochtend, middag en avond houden we de weersvoorspelling in de gaten: er komen vast en zeker nog betere dagen.
Dag één: Robin zit als één van de eersten in de haven te vissen en weet redelijk snel een aantal scharren te vangen. Er komt nog een handje vol vissers, die het slechte weer trotseren om hun geluk te beproeven in de haven. Iedereen vangt wel een visje, maar de dag grootste wordt door één van onze Belgische visvrienden gevangen. Hij komt er één minuut voor de deadline mee op de proppen. Robin heeft het geluk dat Raffie te vroeg aan de prijsuitreiking was begonnen en hoeft de voor zijn schar reeds ontvangen Penn Conflict 5000 molen niet terug te geven. De bofkont!
De volgende dag kunnen we opnieuw de zee niet op vanwege het ruwe weer en dus verzamelen zich weer een aantal vissers in de haven. Ook hier komen de gehuurde drijfpakken zeer goed van pas. Wederom bestaat de vangst vandaag uit een aantal scharren én er worden nog twee gulletjes gevangen. De grootste door Klaas, die met zijn visje van 40 cm. de dagprijs wint: de schitterende PENN-molen! De prijsuitreiking wordt traditie getrouw gehouden in het gezellige Amma Habby restaurant, vlakbij de haven. Het is dag drie en wederom slecht weer. Raffie en Linda doen er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken: ze rijden iedereen die maar ergens heen wil en halen je nog weer op ook! We zijn allemaal gekomen om te vissen, het weer heeft niemand in de hand, maar dan gaat het erom hoe we er met zijn allen mee omgaan. Het dient gezegd te worden dat Raffie en Linda hier echt het voortouw in nemen.
Wij zijn ‘s morgens eerst rond gereden door Raffie, die ons de omgeving heeft laten zien. Vervolgens hebben we onze tijd in de haven besteed aan het vangen van schar, knorhanen, hele kleine koolvisjes en gulletjes. ‘s Avonds hebben we in het huisje heerlijk gegeten van onze vers gevangen scharren. Het huisje, dat overigens onze verwachtingen ruimschoots heeft overtroffen: zeer ruim, netjes, schoon. Kortom een perfecte locatie om te vertoeven, met een adembenemend uitzicht op de fjord en het omliggende gebergte.
Op vrijdag en zaterdag is het weer nog steeds niet opgeknapt. Natuurlijk wederom samen met mijn vader vissen in de haven. Er zit vis genoeg en met de lichte reishengel zeker een leuke visserij. Oppassen dat je niet het fjord wordt ingeblazen! Zaterdagavond genieten van het WK voetbal in Amma Habby. Ons Nederlands elftal neemt het op tegen het Costa Rica van Brian Ruiz. Iedereen heeft (op verzoek van Raffie en Linda) iets van oranje kleding meegenomen en dit draagt zeker ook bij aan de knoert gezellige avond met elkaar! Het Wilhelmus wordt uiteraard door allen uit volle borst meegezongen. Een aantal van ons heeft deze avond kennis gemaakt met een IJslandse delicatesse: walvisvlees. Ik heb het later deze week geproefd, het smaakt écht voortreffelijk. Nederland wint deze super spannende wedstrijd en mag een paar dagen later aantreden tegen Argentinië. Na deze gezellige avond zoeken we allemaal ons bed op, om uit te rusten voor morgen, want dat kón wel eens de eerste dag worden, dat we echt met de boten gaan uitvaren!
Elf uur is het dan echt zover, we mogen, na een korte uitleg van de visgids, over de boten en de veiligheid, de zee op. Het avontuur gaat nu echt beginnen! Voorzichtig varen we richting de tweede stek, uiteraard ondertussen al een paar keer proberen en dat levert mooie gullen op. Nog geen hele grote, maar wel hele leuke. Weer een stukje verder, als we één van onze collega boten voorbij varen, wordt er net een zeewolf gevangen: ze zitten er! Een klein stukje verder gaan wij ook ons geluk beproeven op deze, zoals de Duitsers hem noemen: “Steinbeisser” of te wel Steenbijter, hetgeen iets vertelt over de staat van zijn gebit. Het duurt niet lang en ook bij ons worden de eerste zeewolven gevangen. De eerste door Peter. Ondanks het advies om hem buiten boord een corrigerende tik op zijn kop te geven en pas dan aan boord te halen, in verband met zijn gevaarlijke bek met tanden, haal ik hem meteen aan boord(?). Zeg nou zelf: je eerste zeewolf, daar móét je een foto van hebben J. Meteen wordt me duidelijk waarom hij eerst een paar klappen moet krijgen alvorens aan boord te brengen. Hij valt namelijk van de haak af en glijdt al bijtend door de boot naar achteren, alwaar de één na de ander achteruit deinst en op de viskist springt… tot de zeewolf bij onze ervaren Kees terecht komt. Hij staat hem met al zijn “Haagse” routine, met een knuppel en een handgaf al op te wachten. Kees buiten adem, maar komt wel als overwinnaar, ongeschonden, uit de strijd met mijn welgetande vis. Met de belofte dat ik dat NOOIT meer zo mag doen, mag ook ik weer verder vissen. De ene na de andere mooie vis komt nog boven water. Na deze spannende en opwindende visdag, volgt de prijsuitreiking in Amma Habby. De dag grootste is wederom gevangen door onze zuiderburen: een zeewolf van 8,5kilo!
Maandag 7 juli, zijn wij, na een goede voorbereiding op de avond ervoor, heel vroeg vertrokken met onze boot. Vandaag móét het gebeuren: een mooie lange visdag maken nu het eindelijk kan. Uitrusten kan thuis wel weer. Eerst wat aasvis vangen tussen stek één en twee. Kees is hier echt een meester in! Naast de overwegend kleine koolvis, vangen we ook af en toe een leuke gul, of zoals Luc (die het kunstje van aasvis met een paternoster heeft afgekeken bij Kees) zes gullen tegelijk!!! Zijn hele Paternoster hangt vol met gullen van 60 tot 80cm! Dat is een flinke draai om binnen te krijgen! Hierna varen we door naar stek vijf, alwaar Luc een koolvis naar de bodem laat zakken. Onmiddellijk wordt deze gegrepen door iets héééél erg groots! Helaas heeft alleen Luc zijn voorbereiding niet goed genoeg gedaan en staat zijn slip nog open… Tijdens het aandraaien ervan kan de monstervis opeens geen lijn meer afnemen. Luc kan maar ternauwernood voorkomen, dat hij zijn hengel overboord ziet vertrekken, richting zeebodem. Deze vis is te sterk! De lijn breekt! Luc is weer een illusie armer, helaas!
De grote jongens zwemmen hier dus zeker rond! Vol goede moed laten wij ook allemaal ons aas naar de bodem zakken. De één een koolvisje en de ander hanteert een cutbait. De ene grote gul na de andere verschijnt aan de wateroppervlakte. We vangen hier alle vier veel én grote vis. Onze grootste weegt deze dag 14kilo! Wat een mooie vis is dat! Mijn grootste is met 109cm toch goed voor 12 kilo: een prachtige vis waar ik heel blij mee ben! Kees en Klaas vangen tegelijkertijd een fraaie gul en poseren vol trots voor de foto. Alle scepsis thuis hiermee blijvend de wereld uithelpend.
Dinsdagochtend wederom vroeg vertrokken, om ook deze laatste visdag volop te kunnen benutten en genieten. Alle voorbereidingen zijn getroffen en we kiezen (na het vangen van wat aasvis) weer voor stek vijf. Hier hebben we de dag ervoor immers ook grote vissen gevangen. Vandaag is het weer echt super, zelfs te warm om een drijfpak aan te trekken! Zo snel kan het weer in IJsland dus, ook ten gunste, omslaan. We maken hele lange en mooie driften, waarin we veel vis vangen. Kees komt er achter dat ze het bijzonder goed doen op de zandaal imitaties, want dit levert de ene meter kabeljauw na de andere op. Mijn vader wil graag, in de laatste uurtjes, een grotere kabeljauw vangen dan die 109cm van mij, maar hoeveel meter kabeljauw hij ook vangt, hij komt niet verder dan 106cm. Ons bootrecord blijft in mijn bezit! Kees die zijn zeewolf nog niet had gevangen, vangt deze bij het scheiden van de markt alsnog, niet op stek twee, waar je hem zou verwachten maar “gewoon” op stek vijf. Ikzelf krijg op de valreep een run op mijn zandaal. De slip blijft maar gieren, wat kan dit zijn? Het moet wel mijn grootste van de vakantie worden…., maar,… na een mooie strijd komt er een koolvis van een meter precies boven water! Wat een joekel en wat een mooie ervaring!
Helaas moeten we vandaag (sorry Marja) terug naar huis. Het is hier zo fantastisch mooi. Maar aan al het goede komt een einde. Luc was vandaag niet mee de boot op en heeft het huisje op zijn Belgisch “gekuist”. Klaas en Peter zijn bij de buren uitgenodigd om ons te goed te doen aan een door Rene klaar gemaakte omelet, wat was die lekker zeg! Daarna vervolgen we onze reis naar de supermarkt, waar we een Cordes hamburger met patat krijgen. Lekker. Van daar met de bus naar het vliegveld. Op het vliegveld kunnen we genieten van onze Duitse vrienden die op dat moment moeten voetballen tegen Brazilië. De doelpunten vallen als rijpe appels uit de boom, wat voor hilarische momenten zorgt. De ene internet verbinding is natuurlijk sneller dan de andere en daardoor wordt er continue ná elkaar gejuicht door de verschillende groepen in de vertrekhal.
We vliegen met een Fokker 50 naar Reykjavik, waar we de nacht doorbrengen, om vervolgens na het ontbijt, te vertrekken richting het vliegveld. Ter plaatse wat gegeten en gedronken, samen met de bekende gezichten waar we de hele week al lol mee hebben gehad. Terug op Schiphol wordt er afscheid van elkaar genomen. Sommigen doen de belofte om volgende keer weer samen te gaan, maar een ieder vervolgt vanaf hier zijn eigen weg. Iedereen hartelijk bedankt voor de gezelligheid en het uitwisselen van ervaring!
Het is een ongelooflijk, mooie belevenis geweest, waar wij met veel plezier op terug kijken. Jammer dat het avontuur voorbij is, maar ook weer fijn om thuis te zijn en je familie weer te zien. Thuis is het een feest, de foto’s bekijken en je verhalen vertellen. Ik heb als aandenken van mijn vader, zijn gewonnen Penn Conflict 5000 molen, met begeleidende tekst, gekregen, wat deze nog bijzonderder maakt voor mij. Volgend jaar doen we het nog eens dunnetjes over, maar dan in Nappstraumen in Noord-Noorwegen. Ook Haagse Kees is dan weer van de partij. Met welk reisbureau we gaan? Wat denk je zelf!
Raffie en Linda: Héél hartelijk bedankt voor de ongelooflijk goede zorgen!! CORDES TRAVEL IS TOP. Jullie hebben ons intieme-, prachtige en indrukwekkende avontuur mogelijk gemaakt. We zullen het nooit vergeten!
En jullie slogan voor IJsland klopt ook…..IJSLAND, DAT IS HÉT!!!
Peter en Klaas Posthumus.