Visreis naar Sotra Hellesoy Bergen
Mag ik even vangen? (want dat was er niet bij deze keer).
Van 29 mei tot 7 juni 2014 zijn we weer met ons viertal, Frans, Henk, Ton en Henny, op pad geweest voor onze jaarlijkse vistrip naar Noorwegen. Weer naar Hellesoy omdat het geheel ons daar in eerdere jaren bijzonder goed bevallen is. Het liep toch niet allemaal zoals we in die eerdere jaren gewend waren. De trip, met de auto en mooie aanhanger van Henk, naar Hirtshals verliep prima. Wel onderweg een telefoontje van Raffie dat de boot een uur vertraging had. We hadden zelf al twee uur extra reistijd ingebouwd i.v.m. eventuele file vorming. Uiteindelijk werd het twee uur vertraging (net te kort om compensatie te krijgen) en anderhalf uur later aankomen in Bergen. We zullen het maar houden op kinderziektes van de overigens prachtige nieuwe boot. Ze hadden bij de bouw ook nog rekening gehouden met mijn broer Ton. Tijdens een eerdere overtocht waarbij hij waarschijnlijk te weinig gedronken had (hij lag nog niet in coma in het bovenbedje) is hij naar beneden gestort. Nu hadden ze een keurig netje gemonteerd wat het vallen kon voorkomen. Voor de zekerheid hebben we hem toch maar een beneden bedje gegeven want je weet maar nooit met Ton.
De hele reis is verder overigens prima verlopen. Het is wel jammer dat de reistijden wat veranderd zijn, dat beperkt de mogelijkheden tot vissen op de eerste dag. Ik denk daarbij dat het v.w.b. de vangst niet veel uitgemaakt zou hebben want we hebben de hele trip geen flik… gevangen. Het was in en in droevig gesteld met de vangst. Ik kan natuurlijk wel stellen dat het aan ons heeft gelegen maar voor alle anderen die in die periode met ons daar waren gold hetzelfde. Peter, de daar aanwezige en bijzonder aardige visgids, kwam ons nog vertellen hoe wij daar verandering in konden brengen. Hij had het zelf uitgeprobeerd en we moesten geen paternoster of zo gebruiken maar alleen een Jig-head met gummie. Hebben we geprobeerd maar werkte dus ook niet.
Een dag later was het verhaal ineens anders en moesten we met makreel vissen. Werkte ook niet. Kortom, alles geprobeerd en vele met ons, niets werkte. Tot overmaat van ramp breekt mijn spiksplinter nieuwe hengel tijdens het binnen halen van twee kleine Polakjes. Ook Ton brak nog zonder aanwijsbare reden de top van zijn hengel.We hadden zo ongeveer de hele week prachtig weer. Tijdens een van die momenten dat ik, nog net wakker en met ontbloot bovenlijf, wat verveeld naar mijn hengel zit te kijken hoor ik Frans ineens roepen, “die krijg ik er nooit uit”. Nou, dat klopte. Na een half uur zweten en de Heer aanroepen is uiteindelijk de zaak afgebroken. De pilker zat er nog aan maar alle haken waren van de paternoster af. We gaan er van uit we met een heilbot te maken hadden. Het beest trok volgens mij de boot van de plaats af, want onze lijn liep ineens de andere kant op. Geloof het of niet, de volgende dag weer zoiets. Op nagenoeg dezelfde plaats hoor ik Frans weer kraaien. G..ver de G…ver, weer hetzelfde. We hebben toen, redenerend dat wij hem ook van de plaats konden trekken als hij het bij ons ook kon, de motor gestart en zij heel zachtjes vooruit gaan varen. Nadat Frans nog even viool kon spelen op zijn lijn was het over. De droom van Frans om een mooie heilbot binnen te halen was daarmee ook weer voorbij. Achteraf eigenlijk niet zo heel erg want we hadden tot het eind van ons leven het verhaal over de heilbot moeten horen die elk jaar weer wat groter zou worden.
Op de laatste dag van onze aanwezigheid daar werden we, als klapper op de vuurpijl, nog even omsingeld door een groot aantal Orka’s. Ik zie ineens de hele vis-finder van boven tot onder vollopen met vis. Op hetzelfde moment roept Ton “kijk daar, een walvis”. We krijgen daarbij gelijk de paternoster vol met polak en zien rondom ongeveer negen Orka,s. Wat er onder water nog zat weet ik niet. Ze waren aan het jagen en dreven een gigantische hoeveelheid vis op een hoop. Wij zaten precies in het midden. Ik voelde me niet echt op mijn gemak met die opduikende vissen die zo groot waren als onze boot. Ik denk dat ze zo ongeveer een kwartiertje in de buurt zijn geweest. Prachtig en erg indrukwekkend om ze bezig te zien. Toch weer een van de dingen die het reisje naar Noorwegen, ondanks de slechte vangst, zeer de moeite waard heeft gemaakt.
Onze buren, Duitsers uit het huisje naast ons, zagen ongeveer vijf meter van hun boot af een Orka naar boven komen. Dwars door hun lijnen heen. Volgens mij hebben ze ongeveer een uur niet meer durven bewegen. We gaan nu maar weer uitkijken naar de trip van het volgende jaar. Als voorbereiding hierop maar even met Kees uit de hengelsportzaak in Oostvoorne bakkeleien over de gebroken hengel. Gezien de goede service die we daar altijd krijgen zal er wel te praten zijn over een ander topje. En Raffie en Linda, bedankt voor de service, dat we minimaal gevangen hebben kunnen jullie ook niets aan doen.
Inmiddels hebben we onze visreis voor 2015 alweer geboekt, wederom naar Hellesoy van 12 tm 19 Juni 2015 !
Vriendelijke groet,
Henny, Ton, Frans en Henk uit Leuth, Ooy en Wageningen.
ps foto’s volgen nog….