Langsundet visreis Noorwegen
Nadat we al zeven keer naar Noorwegen waren geweest met een Noorse organisatie besloten we dit keer voor de persoonlijke aanpak van Raffie en Linda van Cordes Travel te kiezen. Al snel waren wij, Dirk, Gerard, John en Henry, er uit, Langsundet zou dit jaar de bestemming worden. De voorpret begon al op de Cordes Traveldag waar we diverse mensen spraken die daar al gevist hadden en daar razend enthousiast over waren. Het sportvispakket dat we daar ontvingen bevatte een prachtige Penn molen welke we meteen tot hoofdprijs van dit jaar bombardeerde. Verdelen van een molen valt niet mee dus die gene die dit jaar de grootste vis weet te vangen, vist volgend jaar met deze mooie molen.
19 juni was het dan eindelijk zover en na het gebruikelijke gedoe bij de douane, die elk jaar opnieuw twijfelen of je een reel, molen of pilker nu wel of niet mee mag nemen in je handbagage, kozen we het luchtruim richting Noorwegen. We hadden een kleine vertraging, zodat op de luchthaven de transfer naar Langsundet al ongeduldig stond te wachten. De overigens zeer vriendelijke Noor moest nog meer mensen ophalen en had haast. Wij, en een groepje Duitsers die in het zelfde busje richting Langsundet gingen, kregen 10 minuten om bootschappen te doen voor de rest van de week en toen wij na 9 minuten met twee volle winkelwagens bij de bus terug kwamen, kon onze dag al niet meer stuk. We hadden de Duitsers verslagen. De haastige Noorse chauffeur bleek een aan de aandacht van formule 1 scouts ontsnapt race talent en bracht ons binnen een half uur op onze bestemming. De accommodatie was piekfijn voor elkaar en na een warme hap, de enige zonder vis, werden de hengels opgetuigd om nog even het water op te gaan. De boot was perfect, snel, ruim en goed uitgerust en ondanks dat we nog niet precies wisten waar de hotspots waren wisten we allemaal een aantal mooie vissen te vangen.
Onze eerste echte visdag gingen we met visgids Eddy het water op om gericht op heilbot te vissen. Deze bijzonder aardige Zweed deed de hele dag zijn uiterste best, maar was niet erg geduldig en was voornamelijk van stek naar stek aan het varen zonder dat we ook maar iets vingen. Op de terugweg moesten zelfs alle zeilen bij om nog een fatsoenlijke vis te vangen voor het avondmaal en toen Henry eenmaal een zeewolf aan de haak had geslagen was meneer de visgids er ook helemaal klaar mee. De zeewolf was 18 pond, daar gingen wij het wel mee redden tijdens het avondeten. De dag erna was het prachtig weer; we besloten een paar stekken waar we met Eddy geweest wat langer te proberen en deze keer wist Gerard wel een heilbot te vangen, geen “schuurdeur” maar zoals al lang bekend is doet de grootte er niet toe. Henry had hierna nog een heilbot die tijdens het vissen op aasvis tot aan de boot achter zijn shadje aanzwom en direct daarna bij John op zijn hengel knalde. John was ook aan het vissen op aasvis met een lichte spinhengel, een haringtuigje en kleine jigkop en wist met veel geduld een flinke heilbot aan het ragdunne onderlijntje naar de boot te drillen. Helaas, toen de vis eenmaal visueel contact had gehad met de aankomende gaf, besloot deze dat het mooi was geweest en met een flinke staartklap brak hij de lijn en verdween in de diepte, een vloekende John achterlatend. Gelukkig had Dirk alles gefilmd voor latere analyse. We besloten het hele heilbotvissen wat meer aan het toeval over te laten en visten hierna eigenlijk, zoals we altijd doen, hoofdzakelijk met natuurlijk aas, gewoon op alles. Dit leverde ons met name veel zeewolven op.
Na een paar dagen hadden we al enkele honderden liters benzine verstookt zonder echt heel ver te zijn geweest en met wisselend resultaat. We besloten het anders aan te gaan pakken en bleven wat dichter bij de haven, gingen af en toe terug naar het huisje voor een bak koffie of om wat te eten en visten soms echt voor de deur. We kwamen tenslotte om te vissen, niet om te varen. We ontdekten dat bij de monding van de fjord, dicht bij de huisjes, de koolvis lag opgestapeld en dat blijft leuk met de lichte spinhengel, zeker als er soms vijf of zes vissen van een pond of twee, drie per stuk aan hangen. Daar omheen waren overal onder water eilanden, ondieptes, dieptes en mooie taluds waar we veel vis vingen. Stekken die niet op de kaarten stonden maar daar zeker niet op hadden misstaan. We vingen leng, lom, gul, koolvis, schelvis en roodbaars, maar vooral veel zeewolf. Dit was waarvoor we naar Noorwegen waren gekomen, veel vis vangen in een prachtige omgeving. Natuurlijk willen wij ook enorme vissen vangen, maar dat is nooit ons hoofddoel. Als er zeearenden boven je hoofd vliegen, bruinvissen om je boot zwemmen, je uitkijkt op besneeuwde bergtoppen terwijl het middernacht is en er nog zonlicht is, dan is in onze beleving iedere vis zwaarder dan een paar kilo een mooie vangst. Gerard ving pal voor de deur zijn tweede heilbot en een mooie zeewolf van 20 pond en werd hiermee winnaar van de eerder genoemde Penn Molen en ons wissel T-shirt. We kijken terug op een prachtige week vissen met goed weer, alleen de laatste dag zijn we twee keer het water af gegaan voor tropisch aandoende onweersbuien compleet met stortregens, rollende donder en knetterende bliksem.
De accommodatie, de boten en alles er omheen was super, enige smet op de hele week was dat we bij het afrekenen vd brandstof, deze was flink hoog. Inmiddels hebben Raffie en Linda onze volgende reis al weer geboekt, Koppangen Brygger aan het Lyngenfjord, we zijn al aan het aftellen.
Henry Bot
