Reisverslag van een witvisser die zijn vissershart verloor aan Noorwegen
Polarcirkel – 4-14 juni 2016
Normaal gesproken vis ik vrijwel uitsluitend in het zoete water. En dan vooral wedstrijdjes met de vaste stok. Peuteren op voorntjes met 7/00 nylon onderlijntjes en haakje 20. Een paar jaar geleden ben ik overgehaald om ook eens mee te gaan wrak- en ankervissen op de Noordzee. En als echte liefhebber van ‘alles wat met vissen en hengels te maken heeft’ vind je dat dan ook meteen geweldig. En dan beginnen ervaren Noorwegen-gangers langzaam op je in te praten dat Noorwegen nog veel geweldiger is… Tot op de dag de concrete vraag komt: ga je in 2016 mee naar Polarcirkel, te boeken bij Cordes Travel ? Tja… Zelf vond ik het in eerste instantie een grote investering in tijd en geld. Mijn vrouw vond echter dat ik mijn bucket list moest inkorten, dus toen was het besluit snel genomen. En zo begonnen de voorbereidingen voor onze groep, met een bezoek aan de Cordes Traveldag, aanschaf van wat nieuw materiaal, plannen van de reis en het maken van afspraken over taakverdeling tijdens de week. En ook het aanhoren van sterke verhalen van de ervaren Noorwegen-gangers, natuurlijk.
Zaterdag 4 juni was het dan zover: met z’n zessen vertrokken we met een ruime, gehuurde bus richting Noorwegen. Frank en Willem hadden zowaar een ‘teamtenue’ voor ons allen geregeld. Hierop stond ook onze, door Willem bedachte teamnaam (niet mijn idee…): Dutch Halibutboys. Hilarische naam natuurlijk, die dan ook dagelijks voor nieuwe grappen en grollen zorgde. Nu besefte ik dat onze teamnaam ‘Dutch Halibutboys’ verwachtingen wekt: je zou denken dat we de heilbotten zonder problemen uit het zilte nat gingen trekken. Niets bleek minder waar, maar daarover later meer.
De reis door Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen verliep voorspoedig. Nu zit ik niet dagelijks 32 uur aan een stuk met vijf andere mannen in een bus, laat staan dat ik daarin slaap (althans: een poging doe tot…). Desondanks viel het me best mee. Vooral door het goede gezelschap en de afleiding van de landschappen van Zweden en Noorwegen. Wat is Zweden prachtig en machtig groen, met prachtige, idyllische doorkijkjes over de vele meren en riviertjes. Groots en intiem tegelijk. Overigens begrijp ik nu de uitdrukking ‘door de bomen het bos niet meer zien’ en begrijp ik heel goed waarom Ikea zijn roots in Zweden heeft – hout genoeg om miljoenen Billy’s en Kallaxen te maken… Noorwegen is op een andere manier groots: ondanks de ruwheid en grofheid van de bergen is het landschap weidser, robuuster. Maar zeker ook indrukwekkend, en al helemaal langs de kust.
Zondag arriveerden we aan het eind van de middag op de camping waar we zouden overnachten. Maandag 6 juni gingen we namelijk pas met een veerboot richting eindbestemming. Na zo’n eind rijden waren we wel even toe aan een koud biertje in de ‘bar’ van de camping. Met wat moeite lukte dat; we kregen zelfs gratis een paar schaaltjes nootjes. Dat mag ook wel: per biertje mochten we omgerekend bijna € 8,- aftikken… Na een snelle maaltijd, een bakje koffie en een frisse douche doken we vervolgens vroeg onder de wol.
Maandag dus bijtijds weer op en met veerboten en bus het laatste stuk richting viskamp Polarcirkel afgelegd. De naam verraadt het al: we zijn de poolcirkel overgegaan. Nu kan ik bevestigen dat je daar niets van voelt, maar het is toch een memorabel moment. Rond het middaguur waren we dan eindelijk op de eindbestemming. Na het in no time verkennen van ons mooie onderkomen, het nog sneller uitladen van de bus leek het wel een wedstrijdje wie er het eerst klaarstond met vispak en materialen. Uitleg van de beheerster was snel afgedaan. Oftewel: we wilden zo snel mogelijk het water op! Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks een stevige bries konden we net buiten het fjord gaan vissen. Willem ving binnen twee minuten al de eerste (kool)vis. Niet groot, maar vooruit. Hoewel de vangsten niet geweldig waren, vingen we op deze eerste dag allemaal wel wat kleine koolvis en redelijk formaat gul. Los daarvan heb ik vooral ook genoten van de omgeving. Geweldig mooi. Terug bij het viskamp genoten we van een biertje, een goede maaltijd, een frisse douche en daarna vooral van de warme dekens (individueel dan hè…).
De weergoden waren ons op dinsdag niet heel goed gezind: een stevige wind maakte ‘naar buiten’ gaan onmogelijk. De stek van de dag ervoor was net te doen. Ik besloot vol te gaan voor de grotere kabeljauw, met wellicht kans op een heilbot. Als ‘halibutboy’ moet je immers toch wat proberen om die naam eer aan te doen. Tijdens de Cordes traveldag had ik me overigens laten vertellen dat ‘scary jerry’ een goed kunstaas was voor de grote jongens. Dat zal best, maar bij het zien van de Wolfish-uitvoering van dit kunstaas alleen al was ik er op slag verliefd op! Deze ‘scary’ moest het dus gaan doen. En warempel, al vrij vlot kreeg ik een enorme klap op dit stukje plastic! Vis door de zwaar afgestelde slip, dus dat was een beste. En toen: pang – lijnbreuk… Mooi balen… Wat later, met een nieuwe ‘scary jerry’ aan de lijn, weer een gigantische klap en even later… weer lijnbreuk! En dat met spiksplinternieuwe lijn van een gerenommeerd merk. Toen dit later die dag nóg een keer gebeurde, vlogen de Nederlandse krachttermen en namen van middeleeuwse ziektes over de Noorse zee… Ik ben even een kwartiertje gaan zitten om deze tegenslagen te verwerken. Met een matige vangst, maar vooral een slecht gevoel, keerden we pas laat huiswaarts. Die avond maar meteen de lijn vervangen door een nieuwe, met grote dank aan Frank.
Woensdag was de slechtste dag. Althans, qua weer dan. Wind en regen maakten het echt ‘mannenweer’ en zorgden ervoor dat we alleen in de fjorden konden vissen. We hebben de hele dag gevist in een fjord, met op de achtergrond een gletsjer. Kan slechter hoor… Hoogtepunt van de dag was de kabeljauw van 14,8 kg die Gert-Jan van ongeveer 120 m diepte naar boven wist te halen. Wat een bakbeest! We wisten uiteindelijk een redelijk maaltje mooie gul te vangen, waarna we koud en moe maar voldaan de warmte van ons verblijf opzochten. De maaltijd smaakte weer heerlijk, evenals de stevige borrel.
Overigens wil ik hier ook nog even onze chef-koks van de visweek noemen: Henk en Jan-Herman. Dit duo heeft werkelijk heerlijke maaltijden op tafel getoverd. De souplesse van Henk, aangevuld met de scherpte en finesse van Jan-Herman zorgde voor een Michelin-sterrensfeer in Noorwegen. Jamie Oliver en Gordon Ramsey zijn er niets bij! Chapeau, mannen!
Donderdag was het nog altijd winderig, maar wel weer bekwaam om buiten het fjord te vissen. Open zee was echter nog steeds te ruw. Het was een dag van zoeken, zoeken, zoeken. De vs was bepaald niet ruimschoots aanwezig en ‘los’ op de plekken die wij hebben bezocht. Niet helemaal tevreden, ondanks het spotten van wat bruinvissen, keerden we terug. Daar bleek dat andere groepen op andere stekken wel redelijk vis gevangen hadden. Met hernieuwde energie en inspiratie zijn we ’s avonds daarom nog maar eens uitgevaren naar een andere stek, waar die dag goed gevangen was. We vingen hier nog wel wat vis, maar echt top werd het niet. Na een biertje om ongeveer 2:00 uur op ons terras zijn we maar gaan slapen.
Vrijdag was de wind gaan liggen en konden we eindelijk ‘naar buiten’. Helaas stond er nog een forse deining van de dag ervoor, wat het niet erg plezierig vissen maakte. Mijn grote vertrouwen in ‘scary jerry’ bewees zich opnieuw: ik ving de eerste, mooie vis van de dag op dit mooie stukje kunstaas! We vingen op de stek ‘buiten’ vervolgens allemaal wel wat vis, maar erg goed ging het niet. De combinatie met een onprettig zeetje zorgde ervoor dat we toch maar dichter naar de kust zijn gegaan. Daar hebben we weer diverse stekken afgezocht naar vis en ook nog wel aardig gevangen.
Zaterdag was een prachtige dag. We begonnen zelfs met een ontbijtje op de vlonder voor ons verblijf. Vervolgens zijn we teruggegaan naar de stek van de donderdagavond, in een fjord. Daar vingen we best aardig. De truc was een kleine koolvis te haken aan een pilker, en deze daarna gewoon te laten hangen en door te vissen tot ongeveer 60 m diepte. Daar vingen we een aantal mooie kabeljauwen op. Mijn eerste grote vissen ving ik hier op deze manier. Ook Frank wist zo zijn eerste 10+ kg kabeljauw te vangen. Geweldig. Mooi waren ook de jagende zeearenden, die op amper 20 m van de boot vissen uit het water pakten. We hebben dit tafereel zelfs kunnen filmen. Echt schitterend! Voldaan keerden we in de late middag huiswaarts.
Zondag was de laatste dag om het water op te gaan. Het was fraai weer en de zee was rustiger, maar we moesten bijtijds terug zijn om alles schoon te maken en op te ruimen, voor we weer huiswaarts zouden keren. Daarom maar niet ‘naar buiten’ gegaan, maar ons geluk beproefd op stekken in een fjord. Het was nog een mooie, gezellige visdag, met vooral aan het eind nog een flinke bak mooie gullen op een ondiepe stek. Mooi man!
Na een goede nachtrust en een voorspoedige terugreis waren we de 14e in de vroege avond weer thuis. Dat was dan mijn eerste Norway-trip. Het was in één woord GE-WEL-DIG. Natuurlijk heb ik die grote koolvissen en de voor mij mythische heilbot niet kunnen vangen. Natuurlijk baalde ik best van behoorlijk was materiaalpech en niet optimale weersomstandigheden. En natuurlijk zijn er vast betere vangsten mogelijk. Maar het mogen en kunnen doen wat ik het allerliefst doe, in een prachtige, indrukwekkende omgeving, met fijn gezelschap… Meer hoef ik niet te zeggen, denk ik. Wat een fantastische ervaring! Hooked on Norway… En die heilbot en grote koolvis? Nou, nieuwe ‘scary jerry’s’ zijn alweer binnen! Volgend jaar mag ik namelijk weer mee met de halibutboys (ja, ik heb inderdaad een geweldige echtgenote…). Dan naar Storekorsnes voor heilbotpoging 2, natuurlijk ook via Cordes Travel. Lees een verslag daarvan volgend jaar rond deze tijd maar op deze site! Ik kan niet wachten. Gelukkig nog maar ongeveer 345 nachtjes slapen…
Mede namens Jan-Herman, Gert-Jan, Henk, Willem en Frank,
Remco Schreuders, alias ‘scary remmy’
