Visreis Nordskot 23-08 tm 02-09-2019
Debuterende zeemannen zoeken hun heil(-bot) in Nordskot Brygge.
Daar gaan we….. voor vissen schijn je geduld te moeten hebben nou voor een vistrip naar Noorwegen moet je echt engelengeduld hebben. Jarenlang hebben we erover gesproken en dan nu hebben we eindelijk de club compleet. Ondanks dat het ons ontbreekt aan ervaring hebben we ons minutieus voorbereid. De adrenaline stroomt; de dag van vertrek is aangebroken.
Één van ons was zo moe geworden van de voorbereidingen en pakt elke minuut slaap mee om zo fit mogelijk aan de reis te kunnen beginnen (lees: verslapen). Ik kan over elke dag wel een boek schrijven! Wat hebben we veel meegemaakt, maar ik ga het kort en bondig houden en neem jullie in een vogelvlucht mee naar Noorwegen!
Vanaf Apeldoorn met de trein en twee vliegtuigen verder zijn we inmiddels in Bodø. Het laatste stukje van de reis rijden we, met schemering, richting ons basecamp. Op een open vlakte spotten we één van de Noorse ‘big 5’. Alces Alces oftewel de Eland, holy #%^$. Wat een imposant beest. Met zijn kolossale gestalte is de eland op zijn hoede maar blijft gewoon een beetje arrogant staan, zo van: “wat moet je nou?” Eeuhh een fotootje maken, say cheese moose!
De volgende morgen, als we even met de boten hebben mogen oefenen (dat was ook wel even nodig) gaan we de zee op. Gas op die lolly! We besluiten om een fjord in te varen met steile indrukwekkende bergwanden. De eerste baitballs verschijnen op de schermen van de Garmin fishfinder en vrijwel direct worden de eerste koolvissen en makrelen gevangen. Ondertussen zien we in de verte de eerste arenden zweven. We proberen ze naar ons toe te lokken door de gevangen koolvissen in de lucht te gooien (Raffie, bedankt voor de tip!). Ze hebben dit direct door en voor we het weten zweven er meerdere zeearenden boven ons. Wat zijn ze groot en mooi. En als je dan naar de volgende stek vaart en er zwemmen bruinvissen met de boot mee dan weet je dat je in het magische Noorwegen bent.
Okeee, hoe ziet dan die ideale visdag eruit: ‘S ochtends vroeg vertrekken uit de haven, met veel zon en geen wind. We hebben ons zeer goed voorbereid (water, taaie broodjes en droge worst) op een lange visdag. We varen door de vele eilanden en rotspartijen heen en gaan vissen richting open zee. Hier liggen meerdere topstekken relatief dichtbij elkaar. We beginnen met kunstaas (sandeel en andere softbaits) te vissen op een zandplaat variërend van 15 tot 20 meter diepte. Vrijwel meteen knallen de eerste kabeljauwen d’r op.
Knokkend en bonkend drillen we ze naar de oppervlakte. Heerlijk, zo’n hoepel kromme hengel. Het wemelt hier ook van de aasvissen. Even met een verenpaternoster en een pilker erdoor heen vissen en de kleine koolvissen komen met 3,4,5 stuks tegelijk aan boord. Aasvissen genoeg voorlopig. We besluiten om met een dode koolvis op een loodkop de bodem af te vissen op diepere stekken. We vangen in rap tempo lom en leng en meerdere kabeljauwen tussen de 80 en 100cm. Super sportvisserij. Ineens heeft iemand wel een heel driftige aanbeet en dat kan maar één ding beteken, heilbot! Wat een kracht, wat een power. Na een vakkundige dril weten we de heilbot aan boord te brengen. De sfeer was al erg goed aan boord maar nu wordt er zelfs gedanst. Snel een paar mooie foto’s en hij mag weer zwemmen.
De wind is nu helemaal gaan liggen en de zee is spiegelglad. We besluiten een langzame drift te maken over een grote zandplaat van 50 meter diep. Vrijwel direct krijgen we hele subtiele tikjes op de hengeltop. Er zit iets aan te knibbelen, knabbelen, knagen. We slaan té vroeg aan, laten té lang doorgaan, doen alles verkeerd want we zien duidelijk bijtsporen op de aasvissen. Om gek van te worden. Aasvis weer naar de bodem en ja hoor, ‘tik, tik’ weer beet. Nu optimaal gefocust. Druk op de lijn, druk van de lijn af, knabbel, knibbel, druk op de lijn en kaboemm. Snoeihard aanslaan en meteen begint de slip het uit te gieren. Hoppa, heilbot! Na een paar mooie uitvallen weten we ook deze heilbot op de foto te krijgen. De avond begint te naderen en we willen eigenlijk nog één stek bevissen. Een mooi stijl talud dat wegloopt van 80 tot wel 120m diepte.
Na enige tijd wachten is de koolvis eindelijk op 80m diepte aangekomen. De wind is iets aangewakkerd en we driften met een mooie snelheid over het talud. Meteen een harde dreun op de hengel, ja ja ja beet. De hengel wordt bijna uit z’n hand getrokken. De zwaar afgestelde slip fluit het uit. We varen met de boot mee om wat lijn terug te winnen.
Na een stief kwartiertje drukzetten is het tijd om de heilbot vanaf 80 meter diepte omhoog te pompen. Het piept en kraakt in de botten maar de heilbot lijkt het te gaan verliezen. Vanuit het helder blauwe water zien wij namelijk een beste platvis verschijnen. De eerste poging om de heilbot te landen mislukt en nu is hij echt boos. Hij zoeft de diepe weer in en de hengel knalt op de rand van de boot. Hier is hij ook met geen mogelijkheid vanaf te krijgen, de vis blijft maar zwemmen! Nog nooit een vis zo snel weer op 80 meter diepte zien zitten. Opnieuw beginnen… Langzaam, heel langzaam komt de heilbot weer naar boven. Poging twee om hem te pakken moet goed zijn, want anders wint de heilbot alsnog. De voorslag komt binnen handbereik , druk houden en “yessssss, hebbes!”. Wat een indrukwekkend maar oerlelijk monster van 17 kg en 110 cm is dit. Door het dolle heen varen we in de rode zonsondergang terug…. Het bleef nog lang heel lang onrustig in het Nordskot Basecamp.
We kijken terug op een waanzinnige avontuur. Noorwegen is een land dat alleen maar kadootjes geeft. Deze pakken wij met plezier uit. Tussen al het moois schuilt ook gevaar. Want denk nou niet dat je wat voorstelt met je 70pk bootje op zee. De zee bepaalt, geeft en neemt. Ik wil graag, namens de gehele groep, Cordes Travel bedanken voor een goed georganiseerde reis naar Nordskot Brygge. We kunnen wel concluderen dat bij een ieder van ons, met het zeevisvirus in Noorwegen is besmet.
Bertwin Bouwman, Wilbert Bouwman, Jan Bouwman, Martin Kasemir, Bert Mulder en Stanley Mulder
