Visreis naar IJsland Festival 2014
Begin maart hebben mijn pa en ik besloten om eindelijk eens naar IJsland te gaan om de grote zilte jongens te gaan belagen. Hierbij doelden wij op de kabeljauw van 20+ kg. Het was nog even spannend of we nog wel mee konden tijdens het Penn festival in juli aangezien we zo kort van tevoren wilden boeken. Er was misschien nog wel iets te regelen door Raffie. En we moesten maar even langs komen op de Visma. Zo gezegd zo gedaan.Wij zijn langs geweest om kennis te maken met Raffie en Linda. En de enige optie was om bij hun aan boord te stappen. Dit was voor ons natuurlijk een zeer groot voordeel aangezien zij beide zeer veel ervaring hebben met het vissen in IJsland. Dus hier hoefden wij niet over na te denken! Dus boeken, boeken, boeken!!
We waren al ruim van tevoren het weer in de gaten aan het houden. En tot onze grote schrik zag dit er zacht gezegd zeer slecht uit….. Een paar dagen voor vertrek kregen we zelfs een mailtje van Raffie dat er een waarschuwing van de kustwacht was uitgegaan met de waarschuwing voor zware tot zeer zware storm. En dit precies bij Sudavik. Toch hielden wij hoop. Aangezien het weer in IJsland nog sneller kan wisselen dan het weer in Nederland.
Eindelijk was het 1 juli. Dus de dag van vertrek. s’Ochtends om 10:00 uur waren we op Schiphol en al snel volgden er nog meer collega hengelaars. En al snel was het een gezellige drukte. Raffie en Linda zorgden voor een gestructureerde check in. En al snel namen we achter de douane de eerste vakantie-pint. Alles liep verder gesmeerd en een paar uurtjes later stonden we op Keflavik. Hier zagen en voelden we al snel dat het weer echt niet mee ging vallen want de regen vloog met een noodgang langs de slurf en eenmaal buiten met alle bagage waaide je al bijna uit je schoenen. Maar dit mocht de pret niet drukken. We stapten in de bus waar we nog even op een paar Oosterburen moesten wachten. En hier hebben we na de nodige opmerkingen flink om kunnen lachen. We waren net vertrokken richting Reykjavik, voor de binnenlandse vlucht, toen we hoorden dat de deze niet zou vertrekken. Dit was een dompertje aangezien we nu een busrit van een aantal uren voor de boeg hadden ipv een vluchtje van 45 minuten. Maar hierdoor hebben we wel het een en ander van het land mogen zien.
Ruige landschappen die wel honderden watervalletjes en stroompjes lieten zien. Was de rit toch ook wel waard. Na een rit van rond de 10 uur inclusief een aantal stopjes en een flinke pauze om te eten, kwamen we eindelijk aan in Sudavik. Snel even de spullen ophalen en het huisje inrichten voordat we om 03:00 uur ongeveer naar bed gingen. Is wel een raar iets om midden in de nacht nog vol in het daglicht te staan. Dit was wel even flink wennen!
Woensdag (“visdag 1”)
Wij hadden al gehoord dat het de komende dagen niet zou lukken om uit te varen. Dus gingen we maar even rommelen in de haven om een aantal scharretjes te vangen. Je moet toch wat. En het maakte me niet uit hoe, maar ik zou vandaag vis vangen! We stonden volgens mij als eerste te hengelen in de regen en de wind. Mijn pa had het al snel gezien en vluchtte al snel terug naar het huisje. Hij had eigenlijk nog gelijk ook. Maar ik moest gewoon iets vangen. Want er was natuurlijk nog een dagprijs te winnen! Dit lukte ook wel. Maar de vangsten waren niet best. Na een uurtje of 3 had ik het ook wel gezien en had 5 scharretjes gevangen waarvan de grootste 25,5 cm was. Ondertussen waren er nog een paar bikkels in de haven gearriveerd. Maar ook zij vingen niet veel. Dus ik had hoop om, hoe zielig ook, de dagprijs te winnen.
s’Avonds in Amma Habby lekker eten en ik hoorde wat geruchten over de gevangen vissen. Rond 20:15 uur heeft Raffie het woord genomen en bij de aanwezigen gecheckt wat de vangsten waren. En wat bleek, ik had de grootste vis gevangen!! Ondanks dat ik me moet schamen met een visje van 25,5 cm leverde deze mij dus een prachtige Penn Conflict 5000 op!! Martijn werd 2de met een scharetje van 20 cm. Maar wat bleek. Onze Belgische collega Wim wilden het nogal spannend houden en kwam rond 20:30 uur binnen wandelen. En melde doodleuk dat hij een scharretje van 34 cm had gevangen. En deze was dus groter dan de mijne…… Helaas moest ik de molen dus weer inleveren….. Ware het niet dat Raffie dit even als een speer regelde en ervoor gezorgd heeft dat ik gewoon een molen mocht ontvangen en deze naar mijn huis gestuurd werd. Er was niet duidelijk gezegd wanneer de weging/meting zou zijn. En daarom vond hij het oneerlijk als ik de molen weer moest inleveren. Raffie super bedankt! En deze gaat zeker van pas komen bij een volgende reis!
Donderdag 2 juli (“visdag 2”)
Zelfde weer als de dag ervoor. En dus maar weer naar de haven om een beetje te pielen. Deze dag ving ik weer een aantal scharretjes en 2 meeuwen. Maar niets om echt blij van te worden. s’Avonds weer lekker eten en drinken bij Amma Habby. Deze avond won collega Klaas geloof ik de dagprijs met een gulletje van 40 cm. Hierbij moet wel even gemeld worden dat Martijn weer tweede was met een scharretje van 39 cm. Dus vandaag verloor hij met wel 1 hele cm. Pech gehad Martijn…..;P
Vrijdag 4 juli (“visdag 3”)
Helaas weer geen mogelijkheid ook maar iets met de boot uit te voeren. Dus toch maar weer met mijn vader en trouwe vis maat naar de haven. Vandaag kon ik niet veel te pakken krijgen en met een knorhaan en een paar scharretjes moest ik mijn vader vandaag voor mij dulden. Maar de dagprijs ging vandaag weer richting onze zuiderburen.
Zaterdag 5 juli (“visdag 4”)
Vandaag was het weer nog slechter dan voorgaande dagen. Het regende harder en de wind was aangetrokken naar kracht 10 met windstoten naar windkracht 11. Heel gaaf om te zien hoe de zee op de rotsen sloeg. Maar gelukkig waren de vooruitzichten voor de volgende dagen beter. En met die hoop hebben we vandaag besloten niet naar de haven te gaan. En alles op en top klaar te maken voor de volgende dagen. Wel hebben we deze dag voetbal gekeken. Eerst hebben we de Belgen aangemoedigd. En vooral Linda was zeer fanatiek. Zelfs nog fanatieker dan onze collega Belgen. De Rode Duivels konden helaas niet van de Argentijnen winnen. Maar het huzarenstuk stond natuurlijk gepland voor later op de avond. Nederland nam het op tegen Costa Rica en na een zinderende wedstrijd mochten onze Oranje helden aan het langste eind trekken! Met pijn in de oren van Linda en met een voldaan gevoel zijn we huiswaarts gekeerd en hebben we heerlijk geslapen.
Zondag 6 juli (visdag 5)
Helaas was het weer toch iets minder dan gehoopt. Maar we konden eindelijk uitvaren rond 11:00 uur. Dus spullen pakken en naar de boten. Eindelijk ging het avontuur beginnen na een valse start van 4 dagen. We gingen naar stek 1. Dit was in eerste instantie de enige stek die te bereiken was aangezien er nog flinke golven stonden. Eenmaal aangekomen liet mijn vader direct zijn cutbait zakken en direct haakte hij de eerste vis! Dus was meteen een hele beste gul om mee te beginnen. Hij was rond de meter en woog achteraf 8080 gram. De eerste 3 vissen waren allemaal voor mijn vader en eindelijk mochten de andere ook hun eerste visjes binnen halen. En na een uurtje of 6 hadden we een mooi bakkie gevangen en zijn we huiswaarts gekeerd om de eerste echte visdag af te sluiten. Bij de weging om 21:00 uur waren er mooie vissen gevangen. Maar de echte grote zaten nog netjes op ons te wachten in het water. Mijn vader stond een aardig tijdje op 1 met de zwaarste vis. Totdat de vervelende Belgen kwamen met hun twee grootste vissen. Zij hadden een gul van 8100 gram!! Dus hij won met 20 gram meer….. Gelukkig kwam er nog zo’n vervelende patatsnijer met een zeewolf van 8500 gram, dus weer een dagprijs naar onze Belgische vrienden.
Maandag (visdag 6)
Vandaag was het weer eindelijk een stuk beter! Het zonnetje scheen en de golven waren minder dan de dag ervoor. Helaas was Linda niet lekker en moesten we het vandaag alleen met Raffie doen. Er werd gewaarschuwd om niet naar stek 6 te gaan aangezien er voorspeld was dat het weer om kon slaan rond de middag. Dus wij besloten naar stek 7a te gaan en daarvandaan te kijken of we op 7 of misschien zelfs 9 konden komen. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat er een flinke deining stond. Maar het was te doen. De eerste vissen waren meteen vissen van rond de 90 cm. En de ene na de andere werd aan boord getrokken. En ineens was het over….. Of het met het tij te maken had of wat dan ook. Het was moeilijk om af en toe een gulletje te vangen. Laat staan een maatse! We zijn een aantal keren verkast maar het was elke keer hetzelfde. We vingen er een paar en dan viel het weer stil. Na een aantal uren gezocht te hebben en na wat contact met team Hitra hadden we besloten om te proberen richting stek 9 te gaan. Het was een gok want we hadden niet veel tijd meer en we moesten best nog een stukje varen. De wind stak weer iets op en er leken buien aan te komen. Maar wie niet waagt, wie niet wint. Dus we namen de gok. Rob, Martijn, Ad en Romano, die ook op stek 7 lagen, waren opgetrommeld om ons te volgen in de hoop de echte beren te vinden. Want het was tenslotte de laatste dag van de wedstrijd!
Helaas werd de zee te ruig en vonden we het niet verstandig om verder dan stek 7 te gaan. En de andere boot was zelfs al eerder omgekeerd. We zagen flinke scholen met meeuwen gaan en vonden de aasvissen op de dieptemeter. Na wat leuke vissen binnen gehaald te hebben door ons allemaal kreeg ik eindelijk een echte vis te voelen. Ik kreeg beet, sloeg aan, en kon deze vis niet direct omhoog trekken. Ik voelde direct dat dit een “dikke” was. Mijn 30 ponds Penn Overseas hengel stond helemaal krom tot in het handvat en Raffie zag het ook al. Dit zou zomaar de vis kunnen zijn waar ik de wedstrijd mee kon winnen. Halverwege mijn dril kreeg ook mijn vader een beuk op zijn hengel. En ook hij had een echte gehaakt! Beide vissen waren na een minuut of 10 aan boord en dit waren inderdaad exemplaren die een stuk groter waren dan die we daarvoor gevangen hadden. Na een high-five aan Raffie en een mooie foto sessie met mijn vader was het over met de pret. De scholen aasvissen waren verdwenen evenals de meeuwen. We zijn toen voldaan naar huis gestoomd. Op naar de weging!
Er waren die dag meerdere grote vissen gevangen. Maar ik hing als eerste mijn vis aan de unster en deze bleek exact 13,13 kg te zijn. De vis van mijn vader was 10,15 kg. Mijn vis was de zwaarste totdat er wéér een groep zuiderburen waren die mijn feestje kwamen verstieren. Zij waren wel naar stek 6 geweest en hadden na het wegen 4 vissen die zwaarder waren dan de 13,13 kg die ik aan de weegschaal kon krijgen. En hun zwaarste was bijna 17 kg. En dus nog een flink stukje zwaarder.
De dagprijs en de 1ste, 2de en 3de prijs gingen ook naar deze mannen. Van harte gefeliciteerd! Hierna gingen we vroeg naar bed want de laatste dag beloofde wat, dan konden we misschien naar dé stek 6.
Maandagnacht/Dinsdag 7 juli (visdag 7 en laatste dag)
Dit was qua weer en qua vangst veruit de beste dag voor ons en ik denk voor iedereen. Vandaag ging Anthony met ons mee om de boot te varen, Anthony was al vaker naar IJsland geweest en was op zoek naar een plekje aan boord bij een andere boot aangezien zijn collega vissers niet in staat waren om deze dag te gaan vissen. Raffie bleef deze dag toch thuis omdat hij nog van alles moest regelen voor een gestructureerde reis terug naar Nederland.
De eerste groep was al om 03:50 uur vertrokken. En wij voeren om 04:10 uur de haven uit op weg naar stek 6. We werden gevolgd door de 2 Belgen boten en na 1 uur varen kwamen we eindelijk op de plaats van bestemming aan. Hier waren gister de grootste vissen gevangen en we hadden hoop om nog een paar grote vissen aan onze lijst toe te voegen. Het was weer even zoeken naar de hotspot maar deze werd gevonden. De ene na de andere meter vis kwam aan boord. En we vingen zeker in het eerste uur 6 vissen boven de meter. Anthony kreeg een klein beetje en liet de vis maar even wachten. Opeens kreeg hij een beuk op zijn hengel en iets in de diepte had zijn pilker inclusief het kleine gehaakte visje gegrepen. En wilde toch niet graag een knuppel op zijn kop krijgen. De vis vocht voor wat hij waard was maar na een minuut of 10 kwam er toch een hele dikke kabeljauw van rond de 120 cm en wij schatte hem rond de 17 kg boven water. De aasvis zat nog in zijn bek en leefde zelfs nog. Deze ging dus meteen de diepte weer in. Ook ik had een kleine vis gehaakt en liet deze maar eens hangen. Na 10 minuten toch maar ophalen en halverwege het water dook er een echte gul op. Deze was zeker van hetzelfde formaat als degene van Anthony.
We hebben deze dag 3 vissen gevangen met een gehaakte aasvis. En als je dan iets haakt is het wel meteen een vis van boven de meter. Ik ving ook nog een aantal grote gullen op de bananenpilker wat deze dag veruit het beste aas was. Mijn vader ving ook een paar dikke beren. Maar er werden deze dag ook een paar hele grote vissen verspeeld. Tot 2 keer toe brak de nieuwe lijn bij mijn vader en bij Anthony wisten ze steeds de haak los te krijgen. Anthony was degene die vooral met de aasvis in de weer bleef en deze kreeg ook echt nog een hele bizarre aanbeet. Hij haakte een vis. Liet deze even gaan in de hoop een nog grotere vis te haken. Maar na het gerookte sigaretje voelde deze toch net iets te groot voor een aasvis. Tijdens het ophalen kreeg hij ineens een klap en zijn slip begon te gillen. Dit moet echt een hele zware vis zijn, maar wat het was zullen we helaas nooit weten. De vis schoot los en de aasvis werd naar boven gehaald. Dit bleek een gul van 50 / 60 cm te zijn. Dus een vis die dit kan pakken moet toch echt weel heel groot zijn. En aangezien er hier al eens een grote heilbot gevangen is, gaan wij er maar vanuit dat het een heilbot geweest moet zijn. Het was flink balen. Want dis was een vis van je leven! We konden tot uiterlijk 13:00 uur vissen om uiterlijk 14:30 uur weer in de haven te zijn. En we hebben ook echt tot de laatste seconde gevist en gevangen. In totaal vingen we deze dag zeker 15 vissen van boven de meter. En 4 daavan gingen richting of over de 16 kg. Helaas hebben we door tijdgebrek niet kunnen wegen en meten. Maar ze waren zeker niet kleiner dan de vissen va de dag ervoor. Helaas zat de vakantie erop. En moesten we als een speer alles opruimen en schoonmaken. Mijn vader had nog voor mij en de buren Peter en Klaas een heerlijke omelet in elkaar gezet en deze ging erin als koek!
De terugreis ging gelukkig wel per vliegtuig en we waren zeer snel in ons hotel waar we nog 4,5 uur konden slapen voordat we opgepikt werden door de bus die ons naar het vliegveld zou brengen. Na een korte controle in de bus en een ritje van 45 minuten kwamen we aan op Keflavik en werden de nodige kadootjes gekocht. Na een goede vlucht kwamen weer veilig aan in Amsterdam waar mijn vriendin en mijn dochtertje al op ons stonden te wachten, vissen is natuurlijk geweldig. Maar een kleintje van 4 maanden die je lachend en kraaiend staat op te wachten is natuurlijk onbetaalbaar!
Het was een geweldige vakantie ondanks het slechte weer. Het eten bij Margaret en Charley Sheen van Amma Habby was perfect! Raffie en Linda wil ik hartelijk bedanken voor het perfect regelen van alles! Alle andere collega vissers wil ik bedanken voor de gezelligheid en wie weet komen we elkaar nog wel eens tegen!
Met de hartelijke groeten,
Robbin en Rene
