Reisverslag Lofoten – Cordes Travel Nappstraumenfestival
9 – 16 September 2015
Ignace Vanheule – Freddy Vanheule – Alain De Mits – Didier Ongenae
van de Gentse Zeeduivels-LozeVissertjeZelzate zie hier >>>
Woensdagmorgen was het eindelijk zo ver, na wekenlang aftellen en voorbereiden ging de wekker af om 4u ’s morgens. Niet dat het nodig was, want ik kon toch geen oog dicht doen. Al snel was duidelijk dat ik niet de enige was in dit geval. Teamgenoten van de Gentse Zeeduivels- Loze Vissertje Zelzate Freddy, Alain en Didier stonden eveneens te popelen met de wallen onder hun ogen J Klokslag 8u kwamen we aan in de vertrekhal op Schiphol waar we de 28 overige reisgezellen ontmoetten en ook hier hetzelfde verhaal, iedereen in spanning voor het avontuur dat we tegemoet gingen. De organisatie was zoals steeds toppie en het inchecken van 2 stuks 23kg bagage verliep vlekkeloos. Aangekomen in Oslo nog eens dezelfde procedure en ook hier verliep alles zeer vlot. Goede afspraken maken goede vrienden, en door het duidelijke reisplan voorzien door Cordes Travel wist iedereen waar hij aan toe was. Aangekomen in Evenes stond een bus ons op te wachten om ons naar Leknes te brengen. Even dreigde er een probleem te ontstaan om alle bagage mee te krijgen, maar door het snelle denkwerk van Raffie & Linda vertrokken we uiteindelijk toch volledig gepakt en gezakt naar onze locatie. Na een mooie rit doorheen een fantastisch landschap kwamen we om 22U aan op onze bestemming. Nog even boodschappen doen en dan de huisjes in voor een welverdiende nachtrust.
De donderdagmorgen waren al vroeg wakker (althans, we waren opgestaan) en om 10u was er de briefing van de visgids en werden de boten ingewijd. Het plan voor de dag was om eerst op dikke pladijzen te gaan vissen en nadien onder de kant wat gulletjes en koolvissen te pakken aangezien er toch wat wind stond en ver uitvaren niet veilig genoeg zou zijn. Aangekomen in de schollenbaai gingen de onderlijntjes beaasd met garnalen het water in. Er stond redelijk wat wind en de driften waren dan ook heel snel waardoor het niet zo simpel was je aas goed aan te bieden. Toch wist ik na 10 minuten het eerste persoonlijke en clubrecord te zetten met een pladijs van maar liefst 52cm. Een half uurtje later kwam de volgende aan boord, iets minder van formaat. We kregen de driften iets beter onder controle en ik kon het record nog een cm bijstellen naar 53cm, mijn dag was al geslaagd. Kort daarna veegde Alain mijn record van tafel met 56cm. Het ging snel. Na een uurtje of 2 kwam de visgids bij ons aan boord en leerde ons hoe we de boot nog beter konden controleren. Dit zou later van goudwaarde blijken. De beet ging er toen uit en we besloten toch wat verder de zee op te gaan en een paar “kantjes” af te vissen.
De Cutbaits gingen nu het water in en de eerste gullen kwamen aan boord. Geen joekels, maar vissen van 2-5 kilo zijn best leuk om te vangen. Didier wist hier ook een heilbotje (60cm) te versieren dus dat gaf iedereen moed. Op de volgende stek aangekomen kregen we van de visgids te horen dat dit ideale bodem was voor heilbot en de drift perfect was. Het was Alain die plots een flinke dreun kreeg en de vis ging lekker door de slip – geen twijfel mogelijk, HALIBUT!! En ja hoor, na een leuke dril kwam een 80cm lange en dikke heilbot aan de oppervlakte. Deze werd meegenomen om te fileren en zou later die avond als avondmaal geserveerd worden. Niks is lekkerder als je het mij vraagt. Nadien nog een paar stekken geprobeerd maar behalve een paar gulletjes kwam er niks meer bij. Toch een supergeslaagde visdag in moeilijke omstandigheden. Nog even een paar pladijzen en de heilbot gefileerd, een lekker avondmaal en iedereen ging voldaan de nacht in.
Vrijdagmorgen opnieuw vroeg uit de veren, om 9u gingen we uitvaren onder een blauwe hemel met weinig wind. De weersvoorspellingen waren dat er wel minder wind zou zijn maar wel een serieuze deining door de wind van de voorgaande dagen, met als gevolg kans op zeeziekte. Toch koers gezet richting Bjornoya. Eenmaal buiten de baai gekomen stak er een dikke mist de kop op en werd het zicht zeer beperkt. De deining was inderdaad zeer aanwezig maar met aangepaste snelheid wisten we toch de visgronden te bereiken. Samen met een boot of 5 geeft dat een veilig gevoel. Bovendien is iedere boot voorzien van uitstekende navigatie en communicatie apparatuur, veiligheid boven alles! Van zodra de Cutbaits de bodem raakten was het prijs.
De gullen waren groter van formaat, 5-8 kilo was zowat de standaard. Na een paar driften verkasten de meeste boten maar wij besloten nog wat verder te proberen, omdat het zo leuk was. De deining zorgde wel voor een paar bleke gezichten en de wondermedicijnen (ik ga jullie de details besparen) deden hun werk zodat we na een uurtje opnieuw met volle moed naar de volgende stek konden. Dit werd de verre stek Bjorn. Een tochtje van een mijl of 7 dat een klein uurtje duurde, vanwege de golven. Daar aangekomen was het wel meteen bingo en de ene kromme hengel na de andere brachten zeer leuke kabeljauwen naar boven. Ook veel losser en dus werden de stingers bovengehaald en aan de Cutbaits & co bevestigd. Vandaag wist ik de zwaarste kabeljauw te strikken en die woog 11kg en was exact 1m. Rondom ons was er nog een heus spektakel te zien door de hoge golven die op de kleine eilandje te pletter sloegen. Wat een kracht, wat een pracht! Op de terugweg zijn we dan nog even gestopt om een eerder gemaakte drift op heilbot over te doen, zonder succes.
Voor zaterdag werden gelijkaardige weersverwachtingen ons deel. Eerst werd nog gestopt om wat aasvisjes te vangen en opnieuw werd koers gezet naar Bjorn. Het werd een lang ritje want de deining was even hoog, maar korter nu. Opnieuw kwamen leuke aantallen net geen meter kabeljauwen naar boven, maar de grote beren bleven uit. Na een uurtje of 2 Eftelingengevoel werd besloten om het aan de andere kant in rustiger water te proberen op heilbot. De aasvisjes werden gelanceerd en het wachten begon. Een klein uurtje wachten en daar zag ik plots een paar kleine tikjes op mijn Penn Regiment Halibut 30Lbs. Spannend… dan een ruk en de slip ging een beetje lopen. Hengel in de hand genomen, contact gemaakt en ja hoor – BAM… De dril op zich verliep vrij simpel, tot op 20 meter ongeveer de vis er toch een keer vandoor ging en mijn hoop op een heilboot opnieuw aanwakkerde. Het bleek inderdaad een heilbot(je) te zijn van om en bij de 70cm. Paar fotokes gemaakt en het beestje netjes terug gezet. Mijn initiële doel was bereikt en ook mijn Penn Halibut was gezegend met een heilbot J – geweldige hengel trouwens, die zeer allround kan ingezet worden en dus uitermate geschikt voor deze visserij. Soit, nieuwe aasvis eraan en terug vissen. Nu kwamen de aanbeten iets sneller, maar deze vissen bleken moeilijker te vangen en de aasvisjes werden als het ware verscheurd, maar waar je de haken ook stak, ze wisten die er precies vanaf te peuteren. Uiteindelijk was het met veel geduld en actief vissen toch een enkele keer raak, maar het bleek om lom te gaan. Zo was er toch heel wat actie, maar niet echt met het gewenste resultaat. Nadien nog wat op dieper water geprobeerd tussen de dieptelijntjes, overal vis te vangen, maar geen echte uitschieters. Al bij al toch wel alweer een geslaagde dag en het was geen probleem om in slaap te vallen.
Het vooruitzicht voor de zondag was weinig tot geen wind en blauwe hemel. We besloten om de visgids te volgen naar de “verre” gronden, waar regelmatig vissen tot 15kg werden gevangen. Wie niet waagt, blijft maagd dus wij gingen mee richting Flos. Na een dik uur en half aangekomen waar het zou gaan gebeuren. Het grof geschut bovengehaald maar we bleven een beetje op onze honger zitten. Het blijft natuurlijk vissen en te gemakkelijk mag het ook niet zijn want anders is er niks aan. Zoals ook op de vorige dagen kwam er voldoende vis naar boven, maar aan die 15 kilo joekels kwamen we niet. Hetzelfde verhaal op de andere boten dus was het zoeken geblazen. Een goed stuk in de namiddag kwam dan vanop 1 van de boten dan toch een sein dat er 14kg kabeljauw was geland en we zagen van ver dat het inderdaad een dik varken was. Dat gaf de burger moed, maar het lukte ons niet. We zijn dan wat dichter onder de kant gaan proberen. Ook hier voldoende vis maar kleiner van formaat (het is maar wat je gewoon bent nietwaar – aan onze kust zijn gulletjes van 3-4 kilo een enorm succes). Wat later opnieuw melding van een 15kg + op de boot van de gids, dus de ervaring van die mannen is wel degelijk doorslaggevend. Stof tot nadenken. Op de terugweg nog enkele plekjes aangedaan om alsnog een heilbotje te vangen, opnieuw waren een paar lommen ons deel tot Didier een “loper” kreeg op een aasvis die op 20 meter diepte werd aangeboden. Verschillende runs deden ons het beste verhopen en na een spannende dril werd een zilveren verschijning zichtbaar. Het was een hele mooie koolvis van 1m15, meteen een PR en CR voor hem en op dat moment de langste vis van het festival!
Het plan voor maandag was om eerst een paar driften op kabeljauw te gaan en nadien voluit voor de heilbot te gaan. Het weer was perfect en na het vangen van voldoende aasvis deden we opnieuw onze gekende stekken aan met de gekende resultaten, leuke kabeljauwen (7-9 kg). Na een goed uurtje en half verkast en zelfs de dobber werd in stelling gebracht. Onderweg naar Heilbotstek bij Bro zag Didier plots een paar waterpluimen in de verte – ORCA’S riep hij! De koers werd gewijzigd en voorzichtig zochten we de groep om. Naar schatting een 20-30 dieren kwamen regelmatig aan het oppervlak en we konden hun blazen nu wel heel goed horen. Enkele werden blijkbaar nieuwsgierig en tot ons groot jolijt kwamen er een paar onze richting uit. Fototoestel bij de hand was het spannend afwachten waar de volgende zou bovenkomen. En net op dat moment kwam tot onze verbazing zo een joekel op nauwelijks 2 meter van onze boot even luchthappen. Ik was zo geschrokken dat ik vergat op het knopje van de camera te duwen, maar Didier hield het hoofd wel koel en kon dit prachtig moment vastleggen. Een klein uurtje bleven er een paar rond onze boot cirkelen en vonden het toen welletjes en lieten ons achter met een euforisch gevoel. Op naar de visstek dan maar. Het werd wachten nu op de aanbeet. En we wachtten vol ongeduld, en wachten…. En…. Wachten….
De visgids vertelde ons al dat je om op heilbot te vissen je eigenlijk een beetje gek moest zijn… wel, we kunnen dit enkel maar beamen. Ons geduld werd niet beloond. Tijdens het wachten merkten we dan een zeearend op die onze richting uitkwam. We hadden aasvis voldoende en Freddy gooide er 1tje in de richting van de vogel, deze sloeg deze gratis maaltijd niet af en plukte het visje netjes uit het water en at deze al vliegend lekker op. Zou er nog iets te rapen vallen vroeg die zich zeker af en keerde nog eens terug. Opnieuw voorzien van aasvisje deed Freddy zijn truukje over en deze keer was opnieuw Didier alert aan de camera en legde het spektakel vast op een leuk filmpje waar ze in menig dierenpark jaloers zouden op zijn! Wat een prachtige natuur toch…. Vissen dan weer… Af en toe een tik, maar dit bleek telkens lom te zijn. Vrij laat al in de namiddag kwam er dan toch eens een ferme klap op mijn Penn Halibut en ook deze vis wist bij het maken van contact een paar meters Berkley van mijn rail af te halen. Dit keer ging het om een hele leuke pollak van 84 cm (toch een PR en CR). Ondanks tegenvallende vangsten toch een prachtige en onvergetelijke dag opnieuw, dat ’s avonds nog werd afgesloten met een groepsetentje bij Peppe’s Pizza en als klap op de vuurpijl een Noordelicht show waar menig avonturier de wereld voor rond reist… We waren echt gezegend – gewoon te mooi voor woorden!
Dinsdag was de laatste visdag, om 18u moesten de boten klaar zijn voor teruggave en nadien was het pakken en wassen geblazen. Heel vroeg uit de veren dus. De heilbot lieten we voor wat het was en we zochten het diepere water op om koolvis te belagen. Een beetje zoeken tussen de lijnen en dan werden de scholen koolvis zichtbaar op de fishfinder. Dit keer werden de sandeels naar de diepte gestuurd en het duurde niet lang voor alle 4 de hengels krom stonden. Wat een sport heb je aan die koolvissen zeg. Ook een enkele gul liet zich verleiden maar koolvissen van 80-95 cm geven echt wel een kick. De grootste was voor mij en was 104cm. Na een uurtje of 2 hielden we dit dan ook voor gezien om verder leed te besparen. Nog wat kabeljauw en lom gevangen met helemaal op de laatste drift nog een PR en CR lom voor Didier (70cm). Als afsluiter nog eens gestopt in de schollenbaai – maar alleen Alain wist er daar nog 2 uit te halen. Bootje en huisje kuisen dan maar. Om 20u volgde dan nog even een officieel stukje met oa de prijsuitreiking. Hier bleek dat Didier met zijn 1m15 net 1 cm tekort kwam voor een 3de plaats, de laatste dag waren er nog een paar dikke vissen gevangen. De 3de plaats was goed voor 1m16, de 2de 1m18 en de 1ste plaats ging naar de sympathieke Robby Florus van Robbyfish Tophengelsport met een gul van 1m24! De 1ste prijs was een Penn Halibut, en deze werd weggeschonken aan de enige persoon die ter plaatse een hengel had gehuurd – klasse! Nog even van het Noorderlicht genieten en dat was het dan… Iedereen was meer als voldaan, geloof me.
Om 4u15 ’s morgens was het dan verzamelen met pak en zak (en koker) om de terugreis aan te vatten. Opnieuw een fantastische rit door een ongelooflijk stuk natuur, waar ook een eland ons nog kwam uitzwaaien. Wat meer kan men zich nog wensen? De terugreis verliep opnieuw vlekkeloos en de verhalen in het vliegtuig logen er niet om, iedereen had er een fantastische ervaring opzitten en de eerste reizen voor een volgend Cordes Travel festival werden ondertussen al geboekt, en er zullen er ongetwijfeld nog volgen!
Raffie, Linda, Maurits en visgids Jonathan – van harte bedankt voor een perfecte organisatie, begeleiding en belevenis die we nooit meer zullen vergeten!
Freddy, Alain, Didier en Ignace, Gentse Zeeduivels – Loze Vissertje Zelzate
