Penn IJsland Festival 2013
20 augustus was het dan zo ver, eindelijk na 10 maanden wachten was de datum aangebroken om met een groot gezelschap richting IJsland te gaan, om 10.30 uur moest iedereen op schiphol zijn bij de balie van Iceland-air, zodat we als groep in konden checken, 38 mannen wedstrijdvissers waren er en natuurlijk niet te vergeten het echtpaar Linda en Raffie Cordes, (wat een werk hebben deze mensen verzet tijdens de week, alles tot in de puntjes verzorgd), als VIP hadden zij Marco Kraal uitgenodigd. Er werd ingecheckt en toen met z’n allen het vliegtuig in voor een vlucht van 3 uur en 20 minuten, nadat we op Reykjavik geland waren en onze bagage opgehaald, moesten we deze in een busje laden, dit busje reed dan direkt naar Sudavik, een tocht van 6 uur, wij in de bus naar een binnenlands vliegveld waar we met een 2 moterig toestel nar Bolungarvik vlogen, vandaar weer met een bus richting Sudavik.
Na een reis van 25 minuten kwamen we aan in Sudavik en werden onze huisjes aangewezen, onze bekken vielen open, wat een prachtige huisjes, helemaal compleet, en schoooooon, super dit moest wel een geslaagde vakantie worden, het was op dat moment windstil, dat beloofde wat voor de volgende dag, eerst met z’n allen een lekkere hamburger eten dit om de teambuilding op te krikken. Iets wat achteraf helemaal niet nodig was, het klikte met alle vissers en diezelfde avond was het al een groot feest, maar toch die adrenaline !!!!
Raffie vertelde ons dat het weerbericht er niet best uit zag voor de komende dagen, maar er zullen nog mooie dagen aankomen zo verzekerde hij ons, de volgende ochtend eerst naar het kantoor om de verzekering van de boot te betalen en voor de mensen die geen vaarbewijs hadden een klein cursusje af te leggen zodat je in ieder geval iets van navigeren wist, wij kregen onze boot toegewezen en gingen onze spullen naar onze oceaan stomer brengen, pas om 16.00 uur vonden wij het verantwoord om het fjord op te gaan, wat een golven zeg, zelf heb ik 20 jaar ervaring op de Noordzee maar met deze zee en zulke hoge golven had ik nog nooit gevaren, halverwege stopte ik de boot om te kijken of we wel konden driften, dat de golven niet over het dekje sloegen, dat viel mee en in de buurt van andere boten werden de eerste muppetpaternosters met daaronder een pilker naar de bodem gestuurd, een maal op de bodem gelijk aanbeten, de hengels gingen steeds krommer staan en de kabeljauw kwam met trossen 3 of 4 binnen, wat een enthousiasme, opnieuw gingen de lijnen naar de diepte en wederom volle bakken, exemplaren erbij van 80 cm, nu begrijp ik waarom er door Raffie en Linda gezegd was dat exemplaren kleine als 70 cm terug gegooid moesten worden om verder te groeien, in eerst instantie dachten wij, jullie lullen maar, als ik heden ten dagen op de Noordzee vis en ik vang toevallig een gulletjes van 50 cm moet de gaff eraan te pas komen en nu weggooien ???.
De driften gingen verschrikkelijk hard door wind om dit te voorkomen hadden we driftzakken meegenomen uit Nederland, die zouden nu goed van pas komen, het driftanker (zoals dat heet) werd te water gelaten en de visserij ging een stuk beter, prachtige vissen, waarvan er nu nog velen zwemmen, lekker terug die mooie vissen, op een gegeven moment was de snelheid van de boot weer hoog, ik keek naar de driftzak maar deze was uit elkaar geklapt door de enorme druk, dan maar de motor gestart en het schip in z’n achteruit proberen op z’n plaats te houden hetgeen aardig lukte, mijn metgezellen hebben alle drie nog fantastische vissen gevangen, snel nog een paar vissen gefileerd en toen naar de haven.
In de haven aangekomen was er weer een nieuwe uitdaging, hoe leg ik zo’n boot aan met zoveel wind op m’n kont, alles ging perfect totdat ik tegen mijn maatje zei, bind hem maar vast, hij legde niet het achterste touw vast maar het middelste, de wind greep de boot en deze dook met de neus naar de steiger, grote hillariteit onder de Seawolves, groep jonge gasten uit de buurt van Dordrecht, het steiger ging zo te keer dat die gasten er zowat vanaf sloegen, maar ja, weer een ervaring rijker.
Er werd volop over de vangsten en het weer gepraat onder het genot van een biertje en toen zijn wij naar ons huisjes gegaan, lekker vis en brood gebakken en heerlijk zitten eten, om 21.00 was de weging van de grootste vis die dag, een kabeljauw van 6.5 kg gevangen door Paul, hij kreeg een Penn molen en het applaus van alle deelnemers, weer een hoop gezelligheid en bier, maar ja dat hoort erbij.
‘s nachts werd ik wakker van een fluitende wind, windkracht 8 tot 9 stond er, dat zou geen vissen worden de volgende dag, de strandstokken werden gepakt en in de haven aan gekomen stonden er al een aantal te vissen, prachtige scharren kwamen er naar boven, maar daar kwamen we niet voor, Raffie ging rond een uur of 12 met een aantal jongens kijken of het om de hoek op stek 5 wel mogelijk was om de vissen, de voorspellingen waren dat de wind eruit zou gaan dus terug varen hoefde geen probleem op te leveren, zij kwamen terug met een positief bericht, “makkelijk te vissen daar, in het begin niet te ver uit de kant”, overleg volgde in ons gezelschap en wij besloten het nog even aan te kijken, eerst moest het witte van de golf af voor onze deur.
Om 16.30 nam de wind af en werd besloten dat de oude lullen ook zouden gaan varen, richting stek 5, dat was een eind verder als de eerste dag en wij stonden al tegen elkaar, waarom varen we over al die visserij heen, hier was het gisteren toch ook prachtig, maar ja toch doorvaren naar de andere boten die er al 3 uur vissen op hadden zitten. De golven waren nog zeer hoog dus werd bescherming gezocht onder de kant, op 20 meter water werd gestopt en gingen de paternosters en pilkers overboord, direkt gevolgd door prachtige aanbeten, wat een openbaring was dat er zaten goudvissen aan onze haken, prachtige rode kabeljauwen in alle afmetingen, weer kwamen de kabeljauwen met drie en vier exemplaren aan boord en al snel hadden we een kist vol, eerst maar even kelen, dat moest namelijk van de visafslag, de andere mannen visten door alsof hun leven ervan af hing, eindelijk was ik klaar met het kelen van de eerste kist en ik kon gelijk verder met het vullen van kist twee, bang dat ik was iets te missen liet ik ook nog even een lijn zakken, boem, boem, boem weer drie mooie gouden kabeljauwen allemaal exemplaren van boven de 70 cm, de wind ging er helemaal uit en vol voldoening werd richting haven gevaren, ik stuurde zowaar voorbij de inham van het fjord, dit kwam mij niet bekend voor, het water was zo glad als een biljartlaken, mijn maten corrigeerden mij en achteraf had ik het ook kunnen zien op de plotter, deze geeft namelijk aan welke routes je gevaren hebt en was je gedrift hebt, op die manier kan je altijd de zelfde drift nogmaals maken en het is ook makkelijk als je overvallen wordt door zware regen of mist, je vaart maar over het treinspoor terug en je komt altijd thuis. Wel naar de weging een kabeljauw van 13.5 kg was gevangen door het Iceland team. Weer een feestje met veel verhalen en gezelligheid.
Dag 3
Wim ons oudste bemanningslid voelde zich niet lekker en ging niet mee, weer windkracht 5 maar die zou eruit gaan, we besloten op stek 7 te gaan vissen, op de radio hoorden we verschillende boten die op 8 en 6 waren vissen, zij hadden het over hoge golven en weinig vis, wij echter vingen hoofdzakelijk vissen van boven de tachtig en stonden ons weer te vermoorden, te veel haken en daardoor te veel vis, wat ten koste ging van onze armen, schouders en ruggen, maar ja daar kom je pas achter als je op je bedje ligt en op je zij wil draaien. Het was 18.00 uur toen ik tegen de mannen zei, “allemaal nog eenmaal naar beneden en dan stoppen we”, we lieten onze lijnen zakken, ik zelf had 3 muppets en een pilker erop en al snel had ik een visjes aan mijn lijn, aangezien de anderen nog geen beet hadden liet ik het visje maar even spartelen daar beneden, “je hebt al beet”, schreeuwde Bert, “Ja maar dat is een kleintje laat die maar schreeuwen dan komt zijn moeder hem wek halen”, op dat moment kreeg ik een aanbeet, de hengel werd zowat uit mijn armen getrokken, de slip gierde en het zware pompwerk kon beginnen, na 10 minuten kwam er een monster boven, jeeeh wat een kanjer zeg, een gejuich ging op en de kabeljauw werd gegafft, 121 cm, 16.7kg wat een monster.
Nu komt het, er zat maar 1 vis aan de lijn, ik had toch een kleintje aan de lijn gevoeld, tijdens het onthaken kwam de waarheid uit de bek van het monster, hij zat vast aan drie dreggen, na deze losgemaakt te hebben kwam een gulletje van 40 cm uit de bek, deze zat vast aan 2 haken recht door de bovenlip en na het onthaken van de dreumes werd deze terug in het water gegooid en zwom met enorme snelheid richting bodem, een gelukstreffer dus maar wel een mooie, de vis werd gemeld over de radio en bij de weging bleek hij de zwaarste te zijn 16.74 kg, hiermee werd ik dagwinnaar en kreeg een prachtige Penn molen een Battle 4000 en natuurlijk het applaus en de felicitaties van alle deelnemers, wat een prachtige ervaring om eens met een festival mee te vissen.
Dag 4
Vol optimisme werd koers gezet richting de 7, Wim was weer aan boord, hij wilde het ook wel eens meemaken, eenmaal op de plek, deining van wel 4 meter met daarop ook nog golven te veel voor Wim, hij zag grauw moest spugen en poepen tegelijk of we een dooie aan boord hadden, terug naar de haven dus, nadat we Wim op de kant hadden gezet zijn we nog wel even op de 2 wezen vissen maar onze dag was het niet meer, dan maar naar huis, voor Wim een lekker visje gebakken, we hadden een stuk heilbot gekregen, deze was gevangen op een andere boot en woog 7.5 kg, we zagen Wim gewoon opknappen, om 21.00 uur naar de weging en de prijsuitreiking, een zeeduivel van 13.2 kg was de winnaar, gevangen door Wim, ook dit werd weer gevierd.
Dag 5
Slecht weer, Wim ging niet mee, na nog een spelletje klaverjassen werd besloten om toch het water op te gaan, de wind zou gaan liggen en de meeste boten waren al weg, van Pim, de schipper van het Iceland team hadden we gehoord dat de grote kabeljauw alleen op levend aas of de bigbob (Kunstaas op een jigkop van 500 tot 750 gram gemonteerd voorzien van een staartdreg) werden gevangen, aangezien wij daarmee geen ervaring hadden werd geprobeerd om makrelen te vangen, met een zeshaaks paternoster werd op de makreel gevist, al direkt kwamen ze boven, wat een knoeperts zeg zo groot heb ik ze al jaren niet meer gezien, 40 tot 50 cm groot waren ze, voor ons te groot, wij hadden er geen geloof in om zo’n hele makreel aan de haak te doen en er werden flappen van gesneden, deze gingen te water en wat volgde waren super aanbeten, gierende slippen en prachtige vissen die boven kwamen, allemaal tussen de 90 en 100 cm, wij konden niet stoppen, de zee was prachtig als een spiegeltje en de slips gierden, om 21.00 uur werd richting haven gevaren, geen records maar wel een super gevoel, daar we te laat binnen waren zijn we maar stilletjes naar ons huisje gegaan waar we spagettie hebben gemaakt, we zaten om 23.30 uur te eten, het schaamrood op onze kaken dat we de prijsuitreiking niet meegemaakt hadden, maar wel met een heleboel voldoening, de volgende dag hoorden we dat het Icelandteam alleen maar grote vissen had binnengebracht, ze visten hier al voor de vierde keer, de grootste was gevangen door Pascal een kabeljauw van 135 cm met een gewicht van 23.6 kg, wat een monster moet dat geweest zijn en wat een gevecht.
Dag 6
Wim toch weer mee en allemaal richting de 6 waar de vorige dag de grote jongens(meisjes) vandaan kwamen, na een drift gemaakt te hebben riep Pim via de radio op om een nieuwe drift te maken, dit moest langzaam gebeuren wat de deining was 5 meter hoog en daarop liep nog een golf, na zo’n 100 meter achter hun aangevaren te hebben heb ik overleg gepleegd met mijn crew en besloten werd de luwte op te zoeken van 5, wederom vier vissen tegelijk en Wim genoot met volle teugen, wij niet wij waren kapot van al dat sleuren, onze schouder leken in brand te staan, er werd een pilker gemonteerd met 1 enkele haak en gelukkig werden de meeste vissen verspeeld, we konden niet meet, we hebben alle vis direkt weggegooid, wat wel zielig was voor Wim, alle drie zeiden gooi maar weg Wim ze zijn te klein, terwijl er vissen bij zaten van 90 cm.
Die maandag avond de prijsuitreiking van het totale Penn IJsland festival, een waar feest met respect voor de kampioen Pascal, hij kreeg van Raffie namens Penn International een waardebon uitgereikt om voor € 1000,00 aan hengelsportmateriaal te kopen, Raffie en Linda boden zelfs aan dit samen te doen met Pascal, hieruit blijkt hoezeer Linda en Raffie met hun Cordes Travel betrokken zijn, elke dag waren zij er om alle vraagstukken op te lossen, het weerbericht door te geven, een vriendelijk woord te bieden en ervoor te zorgen dat alles gesmeerd verliep. Marco Kraal hield een afscheidsspeech waarin hij alle vissers prees over het in 1 week tijd man worden op zo’n grote oceaan, dankte de bediening van het restaurant en zeker niet op de laatste plaats Linda en Raffie voor hun management.
Dag 7
Boot schoonmaken, aftanken of eventueel als je dat wilde nog vissen tot 12.00 uur, nou niemand had nog trek, iedereen was voldaan, de meesten niet die beoogde meterplus kabeljauw maar toch vis voldoende om daar weer een jaar op te teren, om 13.30 uur werden de koffers opgehaald en Marco Kraal reed mee om toch nog iets van IJsland te zien, het at nog snel een gebakken visje bij ons er vertrok richting Reykjavik. Ons huisje werd verlaten, schoon zoals werd gevraagd en lopend gingen we richting supermarkt, waar ons een prima Lasagne stond te wachten, met nog een rondje van Raffie weer afscheid genomen van Sudavik en richting het binnenlandse vliegveld gereden, vandaar naar de internationale luchthaven en van daar uit met de bus naar het hotel, waar Marco en de chauffeur onze koffers al op de stoep had gezet, koffer naar de kamer en naar de chinees, alweer een feest, goed eten veel lachen en een lekker biertje, om 23.00 uur nog even een ijsje halen in de salon en dan naar bed, tenslotte liep de wekker om 3.30 uur weer af om naar the airport te gaan.
Op Schiphol werden we allemaal persoonlijk bedankt door Linda en Raffie, zij wilde zeker weten dat iedereen al zijn bagage had, dan pas zat het er voor hen ook op.
Linda en Raffie, ik weet zeker dat ik namens alle deelnemers aan het Penn IJsland Festival 2013 spreek, hartelijk voor jullie inzet, het enthousiasme waar jullie een dergelijk festival organiseren en regelen, is ons allen niet onopgemerkt gebleven, nogmaals hartelijk bedankt voor de goede zorgen en graag tot ziens bij een volgend festival of een meeting, wij gaan in ieder geval terug !
Guus Dersjant
