Vissen op Snoekbaars in Zweden
Knalharde aanbeten in Bergviken
Het komt niet vaak voor dat ik twee keer naar dezelfde buitenlandbestemming afreis. Er is immers nog zoveel te zien en vooral te vangen op zoveel verschillende plekken. En verandering van spijs doet eten.
Toch maak ik voor het Zweedse meer Bergviken een uitzondering. Vorig jaar maakte ik samen met Rick Stalenhoef kennis met dit enorme uitgestrekte water en werden we verrast door de enorme aantallen snoekbaarzen die we hier toen vingen. Zonder uitzondering maatse vissen die wel zo vreselijk hard op je shad kleunen, dat je er bang van wordt. Toen waren we met het vliegtuig en visten we met de boot die bij de accommodatie Flottarvillan hoorde. Hoewel deze boot prima beviel fantaseren we toen al een beetje hoe het hier zou zijn met onze eigen boten. Begin 2014 ging de kogel door de kerk en besloten Rick en ondergetekende bij Raffie en Linda (Cordes Travel) opnieuw ‘Bergviken’ te boeken. Boot achter de auto, in 6 uur rustig naar Kiel tuffen, vervolgens een perfect buffet en een prima hut op de Stena Germanica. Om 7.15 gewekt worden door de purser, met uitzicht op de naderende haven van Gotenburg een ontbijtje naar binnen werken om vervolgens het grote avontuur tegemoet te rijden. Eerlijk gezegd zagen we wat tegen die 650 kilometer op. Dat bleek reuze mee te vallen, de wegen zijn weliswaar smal, maar zeer goed onderhouden, verkeer is er nauwelijks en in feite tuf je in een rechte lijn van het zuiden richting het meer Bergviken.
Perfect geregeld
Onderweg zit de stemming er al goed in: het weer is prachtig en de snoekbaarzen die we gaan vangen worden steeds groter. Bij aankomst voelt het een beetje als thuiskomen. Het meer ligt er al een spiegel bij en we kunnen nauwelijks wachten. Erik Ostlund de eigenaar van de accommodatie blijkt naast het huis een steiger te hebben aangelegd en verder kunnen we naast het huis trailleren. Perfect geregeld dus, beter kan het niet. Toch slaat de vermoeidheid toe en besluiten we eerst een paar uurtjes te maffen. Om 3.30 uur zijn we al weer klaarwakker en zijn we er klaar voor. Vol verwachting varen met het water op. Hoewel je op dit meer altijd wel een plek kunt vinden waar je in de luwte kunt vissen is het nu windstil en ligt het hele meer voor ons klaar. Terugdenkend aan de bizar goede vangsten van vorig jaar besluiten we eerst even warm te draaien in de rivier die op het meer uitkomt. Een knalgroene shad met een 20 grams kop moet het gaan doen. Aangezien je in deze rivier zeer snel vast komt te zitten, draai ik de shad na bodemcontact meteen een halve meter omhoog en begin meteen te vissen. De eerste drift levert onverwacht niets op. Vreemd, want vorig jaar kregen we hier meteen en tegelijkertijd aanbeten. Dit keer dus niet. Ook de tweede drift levert niets op. We snappen er geen barst van! Enigszins teleurgesteld stel ik nog een derde drift voor. Al na een meter driften krijg ik de beruchte ‘Bergvikenkleun’ en haak ik de eerste snoekbaars. Een mooi, hooggebouwd vrouwtje dat vecht als een bezetene. Terwijl ik de vis terugzet is Rick aan de beurt. De aanbeet is zo hard dat we deze gewoon horen. Even later is de tweede vis tijdelijk het haasje.
Snoek
Hoewel zeker Rick een notoire snoekbaarsvisser is en ik toch ook wel erg verslaafd ben aan het spelletje, proberen we de snoek te mijden door met verhoudingsgewijs kleine shadjes te vissen. Toch krijg ik al snel een opvallend rustige aanbeet die al snel wijst in de richting van een snoek. In plaats van de bonkige runs neemt de vis lange runs van de boot af. En even later landen we onze eerste Zweedse snoek van het jaar.
Er zullen er nog meer volgen… Om het doorbijten van de lijn te voorkomen maken we gebruik van flinterdunne staaldraadjes. Dat blijkt nodig te zijn wanneer Rick het aan de stok krijgt met een fenomenale metersnoek.
Lekker licht
Ondanks de grote kans op snoek, blijven we onze lichte vertikaalhengels vissen. In combinatie met 8 honderdste dyneema blijken we de 20 grams koppen prima op de bodem te kunnen houden. Omdat de snoekbaarzen geen enkele dressuur kennen en de shad vol pakken, gebruiken we bewust geen staartdregje.
Verschillende dieptes
Ondanks het glas- en glasheldere water vangen we de meeste vissen relatief ondiep. Op de rivier blijkt het talud naar 7 meter het meest productief, op het meer zelf liggen ze twee tot drie meter dieper. Opvallend is dat we de meeste vis op plekken met een harde bodem vangen. Plekken met een zachte(re) bodem leveren beduidend minder op. Ook merken we dat de ochtend en de avond het meest productief zijn. Tussen 11.00 en 17.00 vangen we ook goed vis, maar daarvoor en daarna is het soms een gekkenhuis met de vele aanbeten. Probleem is wel dat het niet donker wordt, zelfs om half twee ’s nachts is het nog licht en blijven we vangen. Na een paar dagen zijn we dan ook volledig gaar gevist. Gelukkig liggen er voldoende plekken vlak voor het huis en varen we regelmatig terug om een power nap en een bak koffie te doen.
Unieke beleving
Weer terug in Nederland besef ik pas wat een geweldige week we weer hebben gehad. Weliswaar hebben we geen kastelen gevangen – de meeste vissen zitten tussen de 50 en 65 cm- maar de bizarre kracht, de knalharde aanbeten en de grote aantallen maken dat meer dan goed. Neem daarbij de geweldige natuur, het feit dat je een enorm groot meer voor jezelf hebt en dat schaduwvissers hier niet voorkomen: voor verwende snoekbaarsvissers is het meer Bergviken een walhalla!
Marco Kraal
Accommodatie: Flottarvillan
