Visreis Storekorsnes Noorwegen 2017
Storekorsnes – 13-20 juni 2017
Eindelijk was het zover: de vistrip naar het hoge, heilige noorden! Maanden, weken, dagen en toen uren aftellen viel me zwaar. Van origine ben ik vooral een witvisser, maar het ‘Noorwegen-virus’ heeft me na mijn eerste trip van vorig jaar aardig te pakken. Het is als een levenslange griep, maar dan met alleen positieve verschijnselen en bijwerkingen. Wat is een vistrip naar Noorwegen toch fantastisch! In de voorbereiding slapeloze nachten, kriebels in de buik, verminderde concentratie op het werk, eindeloos poetsen van materialen, toch nog even extra dreggen, wartels en splitringen aanschaffen (want je weet nooit…), plannen smeden, nergens anders meer over kunnen praten, dromen over de targets (zeewolf en heilbot)… Als liefhebber verander je in de voorbereidende maanden en weken eigenlijk in een klein kind… Of ligt dat aan mij (zou ook zomaar kunnen…)?
Opperhoofd Willem had via Cordes Travel de locatie Storekorsnes geboekt. Een locatie waar mijn reisgenoten al meerdere keren geweest waren en uitstekende ervaringen mee hadden. Wie ben ik als relatief broekie dan om tegen te sputteren… Gezamenlijk het reisplan besproken en de taakverdeling voor de visweek besproken. Henk en ik zouden vliegen en de andere drie reisgenoten Willem, Frank en Gert-Jan gingen met de auto.
Op 12 juni vertrokken Henk en ik vanaf Schiphol. Na een overnachting op het vliegveld in Oslo zouden we op 13 juni doorvliegen naar Alta, waar Willem ons met de auto op zou halen en naar Storekorsnes zou rijden. De reis met hotelovernachting was prima geregeld door Cordes Travel. Ik heb maar één opmerking: in de reisdocumenten was vermeld dat het hotel bij het vliegveld in Oslo op 200 meter lopen ligt. Dit bleek echter maar 50 meter te zijn! Oftewel: helemaal top! Na een reis met wat vertraging kwamen Henk en ik laat aan in Oslo. Een lekker biertje uit de minibar in de hotelkamer lustten we nog wel. We genoten er extra van toen we erachter kwamen dat die biertjes tien euro per stuk kostten… Henk was zichtbaar teleurgesteld, aangezien je op één been eigenlijk niet kunt lopen, maar liet een tweede biertje toch maar staan. Om deze deceptie te overwinnen, heb ik Henk maar lekker ingestopt voor een korte nachtrust.
In de ochtend ontbijten en door naar Alta. Henk moest helaas wel zijn met zorg geselecteerde fles whisky achterlaten bij onze grote vrienden van de Noorse douane. Niet goed verpakt op Schiphol… Was ik even blij dat ik mijn Jägermeister en sigaretten toevallig die ochtend in een koffer had gestopt… Een goede les dus: zorg ervoor dat je mee te nemen drank en/of rookwaren goed laat verpakken, als je deze taxfree koopt op een vliegveld! Maar goed, we gingen naar Alta. Toen we daar keurig op tijd aankwamen, stond onze (letterlijk) grote reisleider Willem ons al op te wachten in de aankomsthal. Hij was met Gert-Jan en Frank al gearriveerd na een autorit van dik 3.000 km. Gelukkig kon een retourtje Storekorsnes-Alta en ook nog wel bij voor Willem. Dank nogmaals, Willem!
Koffers in de auto en op naar Storekorsnes. Dat is een ritje van een klein uurtje, dus dat valt mee. En het uitzicht is grotendeels geweldig, met het zicht op nog deels besneeuwde bergen en verschillende fjorden. Onderweg zijn we nog even gestopt om sneeuw en watervallen te fotograferen. Ons verblijf in Storekorsnes was fantastisch: ruim huis, goed ingericht en direct aan de haven gelegen. En een uitzicht wat adembenemend is. Helemaal top is het aparte hok in het huis waar je de drijfpakken en laarzen kunt laten drogen. Kortom: helemaal niets mis mee. Zie ook de foto’s bij dit verslag en op de site van Cordes Travel. De boot die wij hadden was de 23 ft met 115 pk. Een prima, stabiele en ruime boot, met genoeg ruimte voor vijf personen en alle materialen.
Willem regelde alle formaliteiten met de vriendelijke eigenaren en vervolgens stond iedereen uiteraard te popelen om de materialen gereed te maken en het water op te gaan. Zeker omdat het fantastisch weer was: weinig wind en half bewolkt. We werden al wel gewaarschuwd dat de vangsten wat tegenvielen. Een groep Vlaamse vissers had zich al dagen een slag in de rondte gevaren op zoek naar vis, maar was daar niet goed in geslaagd. Nu zijn wij niet zomaar uit het veld geslagen door berichten (mijn vrouw noemt dat eigenwijs, ik noem het standvastig…), maar helaas bleek het inderdaad lastig vis aan de schubben te komen. Er zat wel vis op de geijkte stekken, maar die was klein en niet dik opgestapeld.
Over de oorzaak konden de eigenaren wel wat vertellen. Het voorjaar bleek pas kortgeleden begonnen, waardoor er veel koud, zoet smeltwater in zee stroomde. Dat was te zien: het normaal staalblauw gekleurde water oogde nu bruin-groen. Het deed mij denken aan kanaalwater. Dat had de vis blijkbaar doen vertrekken naar aantrekkelijkere oorden. De eerste dag keerden we daardoor terug naar de haven met slechts een paar vissen in de bak. De groep Vlamingen vertelde dat alleen de visserij op zeewolf redelijk was op bepaalde stekken. Daar zijn we de volgende dag dan ook maar eens gaan kijken, na het afvaren van wat andere stekken. Nu had ik nog nooit een zeewolf gevangen, dus was dit één van mijn targets. En jawel, we vingen allemaal al vrij snel aardig wat zeewolf. Mijn eerste was ook meteen een mooie vis van ca. 80 cm. En dat in omstandigheden die je niet vaak treft in noord-Noorwegen: felblauwe lucht en nauwelijks wind. Ik voelde me even de gelukkigste mens op aarde met die buitenaards ogende vis.
We zijn echter de hele week blijven denken, beredeneren en zoeken naar de vis: diep vissen (200 meter+), verder naar open zee varen (richting Soroya), andere stekken bezoeken. Het voordeel van juni is dat je 24 uur per dag licht hebt en kunt vissen. Dat deden we dan ook: we zaten enkele dagen zeker 14-15 uur op het water, op zoek naar meer en grotere vis. We hebben vele uren gericht op heilbot gevist met verschillende montages en (kunst)aassoorten. If you never try, you ‘ll never know. Het mocht de volgende dagen allemaal niet echt baten. We vingen wel, maar niet de grote kabeljauwen, koolvissen en heilbotten waar we voor kwamen.
Opvallend genoeg deed één vissoort het wel goed: lom. Daar kom je niet voor naar Noorwegen, maar we hebben enorme lol gehad met het opzetten van een lommencompetitie! Henk had vanuit het verleden de naam van ‘lommenkoning’ en deed zijn best om die eretitel te behouden. Dat lukt hem niet: Frank deed verwoede pogingen om Henk van de troon te stoten, maar als echte wedstrijdvisser kon ik dat niet over mijn kant laten gaan. Ik begon ze te vangen en… als er één lom over de reling is, volgen er meer. Als een zeewolf in schaapskleren wist ik dan ook Frank te overklassen en won ik de competitie. Henk brak van ellende zijn Penn Halibut in twee stukken. Of nee, dat was een foutje tijdens het drillen…
In de loop van de week werden de vangsten iets beter en zagen we ook weer veel kleine koolvis op sommige plekken komen. Daar hebben we met licht materiaal nog best even plezier aan beleefd. We vingen gaandeweg iets meer gul en ook schelvis. Hiermee konden we onze koelboxen aardig vullen, aangevuld met de nodige zeewolf. Overigens dank aan de andere groep Nederlanders, die zelf geen vis mee naar huis wilden nemen en voor ons wat vissen hebben meegenomen. Zo konden we toch allemaal een mooie hoeveelheid visfilets mee naar huis nemen. Uiteraard niet meer dan 15 kg per persoon. We houden ons graag aan de regels, want die zijn er niet voor niets.
Qua materialen hadden we het allemaal prima voor elkaar. De hengel en reel uit het sportvispakket van Cordes Travel hebben overigens goed dienst gedaan. Met name de hengel heeft een leuke actie en leent zich prima voor een lichte visserij. Helaas hebben we hem niet kunnen testen met echt grote vissen, maar dat komt vast een volgende keer goed. We visten verder met voornamelijk andere Penn-materialen. De Penn Fathom two-speed reel is een favoriet speeltje van Gertjan, Frank en Willem. Qua molens waren er meerdere Spinfishers V5500 aan boord, maar ook de Penn Clash 5000, Penn Battle II 6000 deden prima dienst! De lijnen waar we mee visten (Spiderwire, Fireline) varieerden in dikte van 17/00 tot 25/00.
We hebben een heel mooie week gehad. Het weer was uitzonderlijk goed, we hebben enorm veel plezier gehad en genoten van iedere seconde. De Dikke van Daele is niet dik genoeg om de juiste woorden te vinden. Het is niet goed te beschrijven wat zo’n visweek met je doet. Puur en ruig landschap. Ultieme stilte. Goed gezelschap. Langszwemmende dolfijnen. Jachtinstinct. Blijven proberen. Die lang verwachte aanbeet. Die targetvis. Je moet het ervaren om het te begrijpen.
De natuur heb je niet in de hand en zo kan het gebeuren dat je niet de topvangsten weet te behalen die hier wel degelijk mogelijk zijn. De eerdere trips naar Storekorsnes waren voor Willem en de anderen immers wel zeer succesvol. Dit keer zat het weer mee en de vangst wat tegen. Maar ook dit is vissen: het is niet altijd feest; eerlijk is eerlijk.
Na de mooie week ging ook de terugreis voorspoedig, zowel per vliegtuig als per auto. Henk heeft zelfs een fles whisky gratis gekregen, terug in Amsterdam, na een dringende klaagzang in de taxfree shop over het niet goed inpakken op de heenreis. Eind goed, al goed. We hebben de visvakantie afgesloten met een gezamenlijke maaltijd met partners en kids bij Frank, in een zonnig en warm Nederland. Daar werden ook de plannen voor de komende jaren alweer verder gesmeed. In 2018 gaat een deel van de groep naar Vega Opplevelsesferie en zal ik voor reisleider spelen. Eens zien of ik dan de naam ‘Dutch Halibut Boy’ eer aan kan doen en mijn titel ‘lommenkoning’ kan behouden. In 2018 gaat ook mijn broer voor het eerst mee en kunnen we dus weer iemand met het Noorwegen-virus besmetten. Voor 2019 gaat opperhoofd Willem al voorbereidingen treffen voor een trip naar Nappstraumen. Uiteraard allemaal via Cordes Travel. Je weet gewoon dat zij alles perfect regelen en goed, uitgebreid communiceren over relevante zaken. Top en bedankt!
Namens de Dutch Halibut Boys,
Remco
