Vega Opplevelseferie 2018 – 23-30 juni 2018
Na een mooie, maar qua visvangst lastige trip naar Storekorsnes in juni vorig jaar, kriebelde het al snel weer om een nieuwe trip voor 2018 te boeken. Dat ging niet meevallen: de groep onder leiding van roerganger Willem ging meestal om het jaar en zou 2018 overslaan. Bovendien hadden Willem en Gert-Jan gepland om in 2018 een rondje Afrika te gaan maken. Gelukkig was mijn broer inmiddels aangestoken door de mooie verhalen over Noorwegen. Lang verhaal kort: mij broer en ik zouden kijken of we samen konden gaan, uiteraard via Cordes Travel. Na wat uitzoekwerk viel ons oog op Vega. En met het oog op de kosten voor slechts twee personen viel de keuze op de accommodatie Vega Opplevelseferie, een ‘low budget’ locatie.
Met ons enthousiasme, wat sterke verhalen over grote vissen en met lekkere whisky in het vooruitzicht wisten we na enige tijd Henk over te halen om ook mee te gaan. En eind vorig jaar kon ook neef Frank het visvirus niet langer beteugelen en haakte hij ook nog aan. Uiteindelijk dus toch met vier man! Voor mij is een (inmiddels jaarlijkse) vistrip naar Noorwegen meer dan een week vissen alleen. Het is even letterlijk afstand nemen alle dag. Even niet de vader des huizes, even niet de hard werkende medewerker, bestuurder. Even puur jezelf, met goed gezelschap in een adembenemende omgeving.
Het begint al met ongelooflijk veel plezier in het voorbereiden van reis, verblijf en materialen. Na veel wikken en wegen was het reisplan gereed. De tips van ervaringsdeskundigen op de Cordes Traveldag waren daarbij zeker handig. Dankzij de info die Pieter(man) Leemans ons nastuurde konden we zelfs al stekinformatie en vaarroutes op kaarten intekenen. Kijk, da’s nou echt meerwaarde van de Cordes Traveldag! Nogmaals erg veel dank, Pieter(man)! En ook Thierry, die in mei naar Vega ging en ons nog veel waardevolle tips heeft meegegeven.
Begin mei waren alle benodigde materialen aangeschaft en had ik mijn vistas al ingepakt. Tot mijn grote schrik werd er echter ingebroken in mijn schuur en was de tas (en andere hengelsportmaterialen) weg… Dag alle kunstaas, twee molens e.d… Gelukkig goed verzekerd, dus ik kreeg nog een aardig bedrag vergoed. Snel nieuwe spullen aangeschaft en die nu maar op zolder opgeslagen in plaats van in de schuur… Mocht je ooit ergens een SPRO Norway Expedition tas tegenkomen vol met voor een kapitaal aan kunstaas, dreggen, tangen e.d., denk dan aan mijn emotionele momenten, begin mei, in mijn schuur…
Op 21 juni was het dan eindelijk zover. Vroeg in de ochtend de auto in en richting Kiel, voor inscheping op de veerboot Kiel-Oslo. Dat ruim op tijd vertrekken helemaal niet zo gek is, bleek wel weer: veel files in Duitsland. Door tijdig alternatieve routes te nemen en zo nog veel tijd te verliezen – ja, we hebben de getto’s en bovenmodale woonwijken van Bremen allemaal gezien! – kwamen we mooi op tijd aan in Kiel. De overtocht Kiel-Oslo is een heel mooie. Het eten aan boord was echt heel lekker en de kamers zijn prima. Behalve dan met snurkende kamergenoten, maar daarover later meer.
Vanaf Oslo is het nog een flink stuk rijden naar Horn, waar de veerboot richting Vega vertrekt. Wij hebben de nacht van vrijdag op zaterdag overnacht in een hyte op een camping Langnes, bij Grong. Van Oslo naar deze locatie was goed te doen, zonder al te vermoeid aan te komen. Kosten op deze camping vallen ook mee. Zorg wel voor niet snurkende reisgenoten, want je doet anders geen oog dicht in zo’n hutje. Ik kan het weten… Veel gelachen, dat wel. Op zaterdagmorgen dan het laatste stuk richting Horn. Een bijzonder mooi stukje Noorwegen zie je op deze route. Echt prachtig. We zagen onder andere elanden langs de weg. Volgens Arnold waren het er drie of vier, maar ik verdenk hem er nog steeds van een konijn te verwarren met een uit de kluiten gewassen hertje.
Na ruim op tijd bij de veerboot aangekomen te zijn, stonden we aan het begin van de middag op Vega. Klein stukje rijden en dan eindelijk op de plaats van bestemming. Alle formaliteiten geregeld met de vriendelijke eigenaar, spullen uitgeladen, boodschappen gedaan en dan… vissen! De belofte aan Afrikaganger Willem was dat we vóór 17:00 uur een foto van de eerste vangst zouden sturen, voordat zij richting de termietenheuvels van Afrika zouden vliegen. En jawel, om 16:53 uur was de eerste minigul aan boord. We vingen die middag en avond wat kleine gul en na het avondeten zijn we, vanwege het goede weer, nog een paar uur weggeweest, tussen de diverse eilandjes. Matige vangsten, maar Arnold ving wel zijn eerste pollak. Als volleerde lommenvangers hebben we ons best gedaan de jaarlijkse lommencompetitie nieuw leven in te blazen, maar dat mocht niet lukken. Deze hele week niet, trouwens. Opmerkelijk, geen lom gevangen. De uitspraak van Henk was echter: ‘a lom a day keaps the halibut away’, dus we gingen er een beetje vanuit dat de heilbotten dan wel bij bosjes in de boot zouden gaan springen.
De zondag en maandag was er behoorlijk wat wind, bij veel lagere temperaturen dan de weken ervoor. Teveel wind om naar de goede, verre stekken op open zee te gaan. We waren dus aangewezen op vissen op niet al te diep water, meest tussen de vele eilanden. Ook rondom het eiland Sola hebben we redelijk gevangen, gedurende de zondag, maandag en dinsdag. Dat ging redelijk, maar een driftzak was echt wel nodig om fatsoenlijk te kunnen vissen. De vangsten bestonden vooral uit niet al te grote gul, waaronder prachtige kelpgullen. Door de lagere temperaturen (denk ik) lag de vis bepaald niet opgestapeld in het ondiepere water tussen de eilanden, dus we hebben behoorlijk moeten zoeken en proberen om vis te vangen. Zelfs kleine koolvis was moeilijk te vangen, gedurende de hele week. Daar waar we die wel vingen, was het vaak ook prijs met de grotere gullen. De overbeettechniek heeft zich hierbij ook zeker weer bewezen. We moesten zeker rekening houden met de getijden: bij opkomend tij was er meestal redelijk vis te vangen, maar na hoogwater was het gedaan met de pret.
De wind is ook een serieuze en soms onvoorspelbare factor in Noorwegen: op dinsdag gingen we weg met windkracht 4. Tussen de eilanden ging dat net. De wind trok onverwacht echter aan naar een 6-7, en dan is het echt met samengeknepen billetjes terug varen naar de haven, zeker met wind tegen. Overigens wel de grootste rol gehad tijdens het varen en vissen, ook bij veel wind en golven. Ook dat is een vistrip naar Noorwegen: veel gezelligheid, kramp in de kaken tranen over de wangen van het lachen. Niet in de laatste plaats door de soepele heupzwaai van Arnold bij het uitgooien van de driftzak. Broerlief is spontaan tot driftzakboy benoemd. Met Kim Yun Henk als strenge opzichter, strooiend met droge humor vanaf zijn vaste troon aan de achterkant van de boot. Als we in de avond niet gingen vissen, konden we het WK voetbal kijken in ons Seahouse. Ook leuk, zeker met een lekkere borrel erbij.
Woensdagavond zou het vrijwel windstil worden, bij opkomend water. Dit leek de enige kans te worden om naar de verre stekken op open zee te kunnen. Dus daar alles maar op ingezet. Wel eerst Duitsland zien verliezen tijdens het WK voetbal, uiteraard. Onze Duitse buren waren met veel meer, anders hadden we ze vast heel hard gelachen. De haven uit was de zee inderdaad helemaal vlak. Prachtig om te zien. Aangekomen bij de rand van de Vega-archipel, bij open zee, was het echter andere koek: een enorme deining van de wind van de dag(en) ervoor. We hebben het geprobeerd, maar als je beelden van Deadliest Catch in je hoofd krijgt en zelfs stuurman Fearless Frank witjes wegtrekt van onbehagen, is het tijd om verstandig te zijn en terug te keren naar veiliger gronden. Onze Duitse buren deden even later hetzelfde. Helaas. We hebben er veel voor over om een visje te vangen, maar veiligheid staat boven alles. Gelukkig hebben we die avond en nacht goed vis gevangen. In de regen, maar windstil. Geweldig. Diverse mooie (kelp)gullen en Henk wist zelfs de enige heilbot van de week aan boord te trekken. Geen grote, maar toch.
Donderdag hebben we eerst wat uitgeslapen na de lange nacht. Daarna naar de oostzijde van Vega gevaren, bij de locatie waar de veerboot aanmeert. Onze Duitse buren hadden daar goede vangsten geboekt, met grote koolvis en grotere kabeljauw. Dat was een schot in de roos, ondanks dat er wederom veel wind stond. De laatste dag, vrijdag, daarom weer teruggegaan naar deze stek. Die dag nog goed gevangen, meest op wat dieper water (80-160 meter). Fraaie koolvissen en mooie kabeljauw voor iedereen. Frank haakte iets kleins op grote diepte en bij het binnenhalen klapte daar nog even een serieuze kabeljauw 14,5 kg op. Het was een mooie dag om af te sluiten. Op tijd terug om de spullen schoon en droog te maken, de laatste restjes drank op te maken en gezellig na te praten. De meeste vis vingen we in onze visweek overigens op pilkers van 80-250 gram. Dit jaar deden ook de sandeels (100-200 gram) van Savage Gear het goed. Nog nooit echt veel op gevangen, maar dit jaar dus wel. Op de grotere shads hadden we geen succes.
Wij vissen trouwens graag met speedpilkers van Wilkinson (Benthos). Deze zijn in Nederland vrijwel nergens meer te vinden, maar via internet in het buitenland nog beperkt te bestellen in gewichten van 100-400 gram. Op de een of andere manier vangen we hierop altijd goed vis en ook de grotere vissen. Toppilkers in dieper water, zeker bij veel stroming. Henk ving hier dit jaar ook zijn (kleine) heilbot op. Een bijvanger in de vorm van een gummymak leverde ons dit jaar niet heel veel op, behalve dan dat ik mijzelf in mijn neusgat haakte. Lekker gaatje in de neus en een hoop bloed. Volgens Kim Yun Henk was dat extra neusgat trouwens goed tijdens een verkoudheid, want dan kan de snot er ook via de zijkant van de neus uit… Ik ben nog steeds niet overtuigd, maar goed.
Qua hengels, molens en reels zijn wij overtuigd van de kwaliteit van Penn. We vissen dan ook allemaal bijna uitsluitend met Penn-materialen. Qua molens de Spinfisher en de Battle II, qua reel is de Penn Fathom Lever Drag 2 Speed een heel fijne reel. Ik heb er nog geen, maar dat gaat niet lang duren.
Over de locatie Vega Opplevelseferie niets dan lof. Wij logeerden in het Seahouse. Keurig in orde, netjes en ruim zat voor vier personen. Vanuit de accommodatie loop je direct de steiger met de boten op. Er is een keurige fileerruimte en een aparte ruimte met vrieskisten en ruimte voor het drogen van kleding en laarzen. De boten zijn prima en de boten met 50 PK zijn voor vier man prima en sterk genoeg voor deze omgeving. De eigenaar zorgt voor een bescheiden vergoeding voor brandstof, zodat je zelf niet met jerrycans hoeft te gaan leuren. Kortom: ik vond er weinig ‘low budget’ aan, behalve dan misschien de matige wifi. Maar dat tref je op meer locaties. Oftewel: Vega Opplevelseferie is een prima locatie! Enige minpuntje waren mijn snurkende huisgenoten. Ik heb van ellende de hele week op de bank ik de woonkamer geslapen…
Konden de vangsten beter? Zeker en vast. De weken voor ons vistrip was het warmer en rustiger weer, en is er ook veel meer vis gevangen. Maar goed, het blijft vissen en het weer heb je niet in de hand. Wij hebben een heel mooie week gehad en kijken er met plezier en voldoening op terug.
Onze terugreis reden we in één keer terug naar huis, omdat we diepgevroren vis mee terug wilden nemen. Allemaal een normale koelbox vol (ca. 15-17 kg). Meer dan zat en goed mee te nemen. De reis van ca. 30 uur via Oslo, Zweden, Denemarken en Duitsland ging nog bijna een stuk langer duren, toen bleek dat de olie van de auto bijna op was, maar dat wisten we net op tijd te verhelpen. Mijn reisgenoten wisten me nog hartkloppingen te bezorgen door op een meer dan lege benzinetank toch nog een tankstation te halen, maar verder was het een prima reis. Alleen verbied ik voortaan het eten van kebab onderweg, want daarna is de lucht in de auto echt niet te harden. Punt van aandacht voor een volgende reis is dat de reisgenoten graag wat meer culturele informatie over de route, steden en omgeving willen. Volgend jaar gaan we met een grotere groep met een busje naar Lenangen. Ik beloof ze via deze weg alvast dat ik 24/7 culturele info zal presenteren.
Tot slot een groot woord van dank aan Arnold, Frank en zeker Henk, als enige niet-familielid en fantastische kok. Ongelooflijk wat die man aan maaltijden op tafel slingert. Echt heerlijk. Los daarvan hebben we met elkaar een machtig mooie trip gehad. Om nooit te vergeten. Dank mannen!
Dank ook aan Raffie en Linda voor de prima verzorgde reis en de adviezen over heen- en terugreis. Gewoon top! En top was ook de informatie over stekken en materialen die we tijdens en na de Cordes Traveldag kregen van Pieter(man) en Thierry. Nogmaals dank, mannen!
Remco Schreuders
