Penn Havoysund Festival 2017
Heilbotvissen- een verslaving rijker!
Als verstokte snoekvissers vis ik het meest op het zoete water. Een paar jaar geleden kwam ik in aanraking met de zeevisserij in Noorwegen en IJsland op de Cordes Traveldag. Ik was daar aanwezig om informatie te geven aan groepen vissers
die in Zweden op snoek wilde vissen. Wat me opviel is dat het beeld wat ik had van het zeevissen in de noordelijkere wateren sterk veranderd was. Geen hengels meer met roltop ogen, grote reels met dacron lijn en pilkers van een paar kilo. Meer werd er gevist met zeg maar gerust een stevige spinhengel, caliber zware snoekhengel en zelfs de hengels voor de grootste heilbotten waren eigenlijk nog gewoon hele vergevingsgezinde hengels. Geen wonder dus dat de overige medewerkers eigenlijk allemaal heel enthousiast waren over dit soort visserij. Sportvissen in optima forma dus maar blijkbaar is de kloof tussen zoet en zout nog te groot. Onbekend maakt onbemind?
Gaandeweg begon mijn interesse te groeien en verdiepte ik me steeds meer in de zoute visserij. Op een bepaald moment hakte ik de knoop door en besloot te bellen met Raffie en Linda met de vraag: Wat raden jullie mij aan voor de eerste keer Noorwegen in groepsverband ? Het werd het Penn Havoysund festival in augustus 2017. Als individu kan je je makkelijk aansluiten bij een andere groep en het huisje en de boot delen. Al snel was er een koppel vissers dat wel een derde man kon gebruiken. Bert en Marco zijn 2 vissers die als doelstelling hadden een keer een heilbot te vangen.
Wat over en weer gemailt en de klik was er. Niet veel later voegde ook Paul zich bij onze groep en waren we compleet. We spraken af op de Cordes Traveldag om elkaar eens te ontmoeten. De voorbereiding kon beginnen. Naarmate de tijd vorderde kreeg ik er steeds meer zin in. Doelstelling was eens kennis te maken met de visserij in Noorwegen in het algemeen en dan met name de actieve visserij met kunstaas. Pilkers en shads in lichte en zware gewichten.
22 augustus was het dan zo ver. Met 46 deelnemers voor het festival hadden we ons op Schiphol verzameld om via Oslo naar Alta te vliegen en van daar uit per bus naar Havoysund te rijden. De accommodatie bestaat uit een aantal goede huisjes op slechts een paar meter van de steiger waar de boten aangemeerd liggen. De boten zijn 23 voets aluminium Arronet boten met een 150PK Suzuki motor, Garmin GPS en Marifoon en Lowrance dieptemeter. Top kwaliteit boten voor de ruige omstandigheden van op zee met super goed apparatuur en alles aan boord om veilig de vissen te landen en weer terug te zetten. Veilig, snel, stabiel en speciaal gemaakt voor het vissen.
De visserij bestond uit het driften met grote shads voor de heilbot, jiggen met pilkers voor koolvis en kabeljauw en werpen met kleinere shads en pilkers voor de kleinere vissoorten. Af en toe werd er met een stuk koolvis gevist aan een lange wapperlijn. In totaal vingen we met zijn vieren 31 heilbotten in deze week. Daarnaast ontelbaar veel koolvissen tot bijna 60 cm (topsport op licht materiaal), platvis waaronder schollen die niet in zijn geheel in de pan passen, 2 zeewolven (en die zijn lekker hoor!), kabeljauw, schelvis en wat wijting. Bij ons in de boot zijn diverse heilbotten gevangen van meer dan een meter. Ongekend wat een woeste vissen zijn dat zeg! 1,28mt voor Marco was de grootste in onze boot maar tijdens deze week zijn er nog veel grotere gevangen. De mensen die gericht op grote kabeljauw gevist hebben wisten ook een paar beren binnen te brengen tot ik geloof 1,30mt.
Er zijn een paar bijzondere vangsten gedaan. Zo hadden Bert en Marco allebei één de zelfde heilbot aan hun hengel. De vis had in zijn gulzigheid 2 haken met een stuk vis naar binnen gewerkt. Beide telde ze dus voor een halve heilbot. In de verloren uurtjes werd er door heel wat mensen gevist op koolvis die je massaal kon vangen vanaf de steigers buiten de haven. Super groot waren ze niet maar met een lichte spinhengel geeft dat toch wel flinke sport. Paul en ik hadden de vliegenhengel mee en dat werkte ook heel goed. Vissend met clouser minnows (een soort vlieg die het goed doet op het zoute) aan een zinkende lijn vingen we 10 tallen koolvissen in korte tijd. Topsport aan licht materiaal en ook deze kunnen heel groot worden dus die komen ook nog een keer aan bod.
Zelf was een heilbot van 1,10mt mijn grootste. Gevangen op een wel heel bijzondere manier. Ik was wat aan het werpen met de spinhengel en een licht pilkertje op koolvissen terwijl we wat aan het driften waren. Eventjes mijn armen wat rust geven van het zware vissen. Ik had al een paar koolvisjes gevangen toen ik er eentje vals haakte. Spartelend kwam de vis mee toen ik plotseling een harde bonk op mijn hengel kreeg. Dat was iets groots. Net onder het oppervlak zag ik een flits onder de koolvis die ik aan het binnen draaien was. “Volger!” riep ik, een term die gebruikt word in het snoekvissen als er eentje achter je aas aan komt gezwommen. De heilbot keerde onderwater en haalde nog een keer uit naar de koolvis. Vlak onder het oppervlak was het: “HAP!” en de koolvis was weg.
De heilbot had dus mijn koolvis mét mijn pilkertje in zijn bek. Normaliter gaat dit niet goed maar op de een of andere manier is de koolvis los gekomen en mijn pilkertje zit met de dreg vast in zijn mondhoek. Dat kon bijna niet meer fout gaan maar het zou wel even duren voor dat deze klaar was om te landen. Maar liefst 5 keer kreeg ik de vis aan het oppervlak en elke keer ging hij met een rotgang weer de diepte in. Na de laatste poging kon de vis dan eindelijk in de onderkaak gegaft worden (op deze manier overleeft de vis het gemakkelijk). Volgens de tabellen een vis van 15 kilo. Een paar foto’s en ze (grote zijn allemaal vrouwtjes is me verteld) mocht weer terug. Ik had nog even een kwartier nodig om bij te komen.
Heilbot is een ontzettend brute vis die elke snoek of karper doet verbleken qua kracht en dit is voor mij genoeg om nog eens terug te komen. Een georganiseerde Festival/groepsreis zoals deze is absoluut een aanrader voor iedereen die het eens een keer wil proberen op groot wild.
Groeten,
Frans Oomen
